Het is een nare gewaarwording maar achteraf een bijzondere. Of misschien is bijzonder het verkeerde woord, maar heeft het een bepaalde invalshoek; de manier waarop je lichaam wilt afstoten wat afgestoten moet worden. Verkeerd voedsel bijvoorbeeld. Of anderzijds een één of ander ‘iets’ dat in de weg zit en eruit moet omdat het schadelijk is. Een lichaam is een huis waar indringers niet welkom zijn.
Het wordt bijna een symbolisch ding. Ik vind het wel iets moois hebben; overgeven. Ja, ik heb nu makkelijk praten, ik geef niet meer over. Ik gaf over in de nacht van donderdag op vrijdag. Er lag een baksteen in mijn maag die met zijn randen tegen mijn maagwand wreef. Heen en weer. Ik wilde slapen maar ik kon niet; ik had het stervenskoud en lag met een dik vest in bed, een dekbed eroverheen en een fleece deken. Ik bibberde en de nacht tikte zijn minuten weg.
Sommige mensen weten precies wanneer zij moeten overgeven en sommige mensen niet. Met een opgeblazen buik, aankomende misselijkheid gooide ik het dekbed van me af. Het is de afstand van slaapkamer naar w.c dat alles zo ondraaglijk maakt. En je voelt je alleen op de wereld, ondanks dat iemand die je dierbaar is zachtjes vraagt of hij iets voor je kan doen. ‘Nee hoor.’ kermde ik. Ik kots wel alleen. Sommige dingen in deze wereld doe je gewoon alleen. Ze zeggen dat je alleen geboren wordt en alleen sterft maar kotsen is ook een allenigding.
Het moment van de omgedraaide maag; spieren die zich ineens samenspannen, de overgave van het overgeven zodat de maaginhoud via de slokdarm naar buiten wordt geduwd, alles geconcentreerd op maar één activiteit namelijk het kotsen, is een inspanning zoals je een berg op sjokt. Of te weinig lucht krijgt, pijn hebt overal en neervalt. Of persweeën riep iemand. (Ik weet het niet, van die persweeën, maar ik kan de connectie moeilijk leggen tussen kotsen en een kind baren.)
Overgeven is letterlijk over • geven = Abandonneren, Capituleren, Eraan geven, Laten varen, Zich uitleveren; Braken, Uitbraken, Vomeren; Kotsen, Overdelen, Spugen. Het moet eruit. Of je nu wilt of niet.
Ik heb een enorme fascinatie met overgeven. Ja, natuurlijk. Ná het feit.
12 reacties op “Kotsen doe je alleen.”
…en dan het gevoel van bevrijding vlak daarna, nog na-hijgend boven de wasbak dan wel toiletpot… je zou het er haast voor doen :-)
Wat een opluchting
Gelukkig heb ik zelden last van dit solo-moment! Ik hoop dat je je snel weer beter voelt/voelde!
Groetjes!
…of zoals de ‘locals’ het hier noemen: ‘spouwen’. Fijn dat je weer bent opgeknapt Karin.
Pakkende titel boven je stuk. Verder nog nooit zo uitvoerig gelezen over kotsen. Ik vind het een nare activiteit (open deur). Ik deel je fascinatie niet echt, maar ben blij dat je weer bent opgeknapt.
Een blogpost over stukjes blazen, en ik lees hem nog uit ook :-)
Een doffe ellende is het, eerst dat gerommel ‘s in je darmen nachts en vervolgens je maaginhoud die een U-turn maakt. Hoop dat je weer snel je kracht terugvindt, na zo’n aanval kan het nog wel eens een paar dagen duren voordat je er weer helemaal bent.
@Jooper: heb geen smaak meer man! pff! zelfs koffie (nespresso!) laat ik nog staan!
@Karin r: Drink je zelfs geen koffie meer?! Dat is wel heel ernstig!
[…] in. Komende weken zal ik ook voorbereidingen daarvoor gaan treffen. Vandaag dacht ik, nadat ik net mijn blogstukje af had en op publish gedrukt had, dat elke gebeurtenis in je dag een blogstukje waard kan zijn. […]
[…] Check hier Kotsen doe je alleen. Deel 1. […]
Overgeven in de zin van de regie over mijn lichaam aan mijn lichaam toevertrouwen. Je geeft je over. Heb net je tweede stukje gelezen: beterschap!!!
Pfff, vreselijk, ik háát kotsen. Maar het moment er vlak voor is het ergste. Ja. En nadien kun je er lékker over schrijven. Há! :-)