Men kijkt me raar aan als ik mopper over sneeuw. ‘Dat is toch mooi?’ Ja, het is erg mooi. Als je binnen zit met een kop koffie op de bank en weet dat je niet meer naar buiten hoeft om boodschappen te halen of naar een afspraak moet. Dan is sneeuw vreselijk mooi. Idyllisch. Wonderlijk. Prachtig.

Ongeveer twintig jaar geleden woonde ik al een aantal jaren in mijn kleine appartementje en schoof op een ochtend, op mijn verjaardag, de gordijnen opzij en keek naar een witte wereld. Verrek, dacht ik. ‘Wat een bofkont ben je, dat je op je verjaardag sneeuw hebt!’ Alsof het een uit de lucht gevallen cadeau was. En dan moest ik er ook nog mee boffen. Ik moest taart halen, dat zag ik met die sneeuw helemaal niet zitten.

Afgelopen zondag belde mijn familie. Ze wensten me een fijne verjaardag maar helaas, ze zagen het niet zitten om met de auto naar het Haagse te komen. Te glad. Begrijpelijk. ‘We komen over twee weken, goed?’ Die sneeuw (waar ik zo om zou moeten boffen) veroorzaakte een nogal stille verjaardag. Gelukkig schuifelden de buren s’ middags mijn kant op om gezellig taart te eten en later te borrelen.

Ik wenste dat de sneeuw ging smelten. Maar als sneeuw smelt geeft het vreselijke sneeuwdrap. Ik had een ferme discussie later deze week over dit woord. Het kind van zeven wist te melden dat sneeuwdrap niet bestond en het dus niet moest noemen. ‘Ik noem het gewoon sneeuwdrap.’ mopperde ik. Het veroorzaakte natte sokken die ik twee keer op een dag moest verwisselen. Mijn oude schoenen werden uit de kast getrokken want dat was minder zonde.

Volgend jaar vier ik mijn verjaardag in de zomer. Besloot ik. Nou ja, ik besloot het al eerder. Alle winterkinderen willen denk ik hun verjaardag vieren in de zomer. In de achtertuin met lampjes en lounge muziek en cocktails en mensen in t-shirts en de zon op hun gezicht. Dat is altijd beter dan een sneeuwbal in je nek of een natte schoen in een plens sneeuwwater omdat je je evenwicht verliest. Ik stond afgelopen week meerdere malen met een schoen in een plens sneeuwwater mijn evenwicht te bewaren. Ik ben geen wintermens.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.