De grote zaal was uitverkocht en het voorprogramma (Lakshmi) was net klaar toen we met een drankje naar de overkant wandelden voor beter zicht als de hoofdact kwam. Kensington zou in een uitverkocht Paard de sterren van de hemel spelen en wij hadden het geluk erbij aanwezig te zijn. Toen Kensington met veel bombarie het podium op kwam en de eerste paar liedjes speelden viel het ons op dat veel mensen keihard door de muziek heen kletsten. ‘Ga dan in een kroeg zitten.’ zei stiefdochter. Vooral een meidengroep voor ons, we dachten dat ze ergens uit het zuiden van het land kwamen, waren meer geïnteresseerd in het kakelen met elkaar en wijn halen dan luisteren naar de band. Ze moesten voorbij ons om naar de bar te gaan en duwden zich een weg er doorheen en ook weer terug. En dat ging met een rotvaart. Het wijntje was amper erin gegooid of ze duwden zich weer tussen de mensen om opnieuw drank te gaan halen.
‘Is dit de laatste keer dat je een drankje gaat halen? Het begint een beetje vervelend te worden!’ zei iemand die zich ook ergerde.
Ze liep inderdaad een tijdje niet meer voorbij ons. Maar het kletsen ging stug door. In elkaars oor tetteren. Kei hard roepen. Niet bezig zijn met de muziek, de band, genieten.
Op een zeker moment, later op de avond, waren ze iets minder enthousiast geworden. Ze stonden onstabiel op hun schoenen als een slow motion tolletje te dansen om hun as. De kleine blonde keek wazig uit haar ogen. Haar vriendin probeerde te filmen met haar mobiel maar filmde het plafond. De andere stak langzaam haar hand in de lucht bij elke uithaal van de zanger maar het leek op een vertraagde zwaai die niets deed. De kleine blonde keek steeds meer naar de vloer.
Op enig moment tikte ze haar vriendin aan en liep schuifelend en onvast de zaal uit. Het duurde vrij lang voordat ze terug waren. Ik schatte zo in dat er een flink toiletbezoek aan te pas was gekomen. Niet alleen om te plassen. ‘Ik begrijp niet dat je naar een concert wilt gaan om je daar vol te laten lopen met drank en je bezopen het concert niet kunt volgen. En je mist zoveel als je er doorheen kletst.’ zei stiefdochter later toen het concert voorbij was.
Nee, dat begreep ik ook niet.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.