Er komt een hele indrukwekkende jongeman de tram in. Een jongvolwassene, ik weet niet precies hoe oud. Hij blaast zijn torso breed en groot op waardoor zijn gewatteerde jas nog boller lijkt. De muziek op zijn mobiel verraadt dat hij van stoere muziek houdt. De ‘bitch’ dit en ‘bitch’ dat vliegen ons passagiers om de oren. Hij loopt in een semi vertraagd tempo door de tram en ik vraag me af waarom hij niet gaat zitten maar dan ontdek ik een leren riem. Ik bedenk me in een seconde dat aan die riem misschien wel een pitbull zit. En ik vind honden erg leuk maar pitbullhonden niet.
Ik volg de lijn en zet me schrap. Maar ik zie helemaal geen pitbull. Aan die lange riem, die zwarte leren riem, huppelt een vrolijk klein chihuahua hondje. Hij rilt een beetje terwijl zijn baasje zijn ene been in een vertragende beweging achter zijn andere been zet. Het beestje kijkt me heel even met grote kraalogen aan en snuift. Ja, zijn baasje hád een pitbull kunnen uitkiezen. Maar dat koos hij niet. Mijn automatische gedachte bleek een foute gedachte.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.