417 woorden, 2 minuten leestijd.
Ik snap echt niet waarom Nederland zo naïef blijft als het gaat om internationale afspraken en ethische regels. Alsof iedereen die regels vanzelfsprekend respecteert. Maar landen hebben belangen, geen vrienden. En bondgenoten? Die moet je niet alleen zo noemen, die moeten zich ook zo gedragen.
Toen Trump voor de tweede keer aan de macht kwam, wist ik meteen: dit wordt anders. Geen samenwerking, geen gedeelde waarden. Alleen maar macht, ego, en chaos. En kijk nu om je heen: dat is precies wat hij brengt. Toch hoor je overal verbazing en ongeloof. We zijn allemaal, ik haat dat woord, geschokt.
Hoogleraar Alain-Laurent Verbeke onderscheidt drie elementen die van belang zijn bij onderhandelingen: 1 onderlinge belangen van iedereen 2 juridisch kader 3 macht ‘Trump onderhandelt enkel vanuit macht. Dat is niet onderhandelen, dat is een dictaat’.
— Buitenhof (@buitenhof.bsky.social) 20 april 2025 om 13:06
Met zo iemand valt niet te praten. Een tiran die stampvoetend zijn zin willen doordrijven — daar kun je geen normaal gesprek mee voeren. Zo iemand vertel je pas, als hij is afgekoeld, dat het feest niet doorgaat. Niet vandaag, niet morgen, nooit. Maar hij laat het er niet bij zitten. Hij komt terug, bozer, radicaler, wraakzuchtiger. En precies dat zie je gebeuren in Amerika. Een man aan de macht die niets anders wil dan afrekenen.
En hier in Nederland blijven we geloven dat de VS, ondanks alles, trouw zal blijven aan de NAVO-afspraken. Dat artikel 5 er gewoon is, als wij het ooit nodig hebben. Maar waarom zouden we dat nog denken? Omdat het ooit zo was? Omdat het ‘hoort’? Dat is geen strategie, dat is wensdenken.
En die houding zie je niet alleen internationaal. In eigen land kijkt hij met dezelfde kille blik naar kwetsbare mensen. Mensen met een beperking, autisme, chronisch zieken, mensen die niet kunnen werken — ze zijn voor hem een kostenpost. Ze betalen geen belasting, dus tellen ze niet mee. In zijn wereld zijn ze waardeloos. Geen menselijkheid, geen solidariteit. Alleen maar ‘wat levert het op?’ Zo’n samenleving is niet alleen kil, die is gevaarlijk. Want als je de meest kwetsbaren afschrijft, wie is dan de volgende?
De wereld draait niet meer op redelijkheid. De harde lijn wint. Dreigen werkt beter dan overleggen. En wij in Europa staan erbij en kijken ernaar. Als we niet oppassen, staan we er straks alleen voor. Dan moeten we kiezen: blijven we hopen dat Amerika bij zinnen komt, of bouwen we eindelijk onze eigen defensie, onze eigen ruggengraat?
Naïviteit is geen beleid. Het is een uitnodiging voor misbruik.
Nederland, word wakker. Die mooie praatjes van vroeger beschermen ons niet meer. We hebben leiders nodig met lef. Die niet wegduiken, maar vooruit durven kijken. Want als je jezelf niet serieus neemt, waarom zou iemand anders dat dan wel doen?