MET ZONDER WOORDEN,
en grote bruine ogen was zij daar. Ze was uit haar kinderstoeltje gezet en liep voor me uit. Alsof ze voelde, wist, dat ik de weg niet wist.
Ze had bruine haren tot net op haar schouders met een dikke, korte pony en ze droeg er twee lichtblauwe speldjes in. Een soort van Zweeds cremekleurig gebreid vestje met flosjes eraan. Een ribfluwelen rok, donker, en een lichte maillot.
Ze keek, terwijl ze voor me liep, een paar keer achterom en draaide toen de hoek om en wees naar de donker houten trap naar beneden.
Terwijl ze vragend achterom keek moest ik glimlachen. Ze stapte met haar kleine beentjes naar beneden terwijl ik haar volgde. Het *tip* *tap* *tip* *tap* geluid galmde na; we belanden in een soort kelder waar aan de ene kant de keuken was en aan de andere kant twee toiletten waren.
Het meisje pakte de klink van de deur vast en trok eraan. Op de tenen van haar lakschoentjes probeerde ze de deur te openen. Toen het lukte en ze naar binnen stapte, keek ze me even aan.
‘Pas fermer.’ schudde ze haar hoofd. Ik knikte dat ik het begreep. Pas fermer.
Terwijl ze door de kier van de deur naar me bleef kijken, minutenlang, en ik maar glimlachend terug keek, rook ik aangebrand eten. Er volgde een sliert van grijze rook langs de muren richting toiletten. Langs kleine zwartwit geblokte tegels en donkergele muren. Ik hoorde Frans gevloek in de keuken, pannen die schoven over electrische platen. Een ober trippelde naar beneden en kwam polshoogte nemen, keek mij even bezorgd aan en liep toen weer naar boven. Hij was nauwelijks groter dan ik, maar zijn benen leken kleiner.
Het Frans/Belgische meisje bleef me aankijken, ook toen ze om moest draaien om door te trekken.
Toen mocht ik.
‘Pas fermer?’ vroeg ze toen.
Heel even vond ik dat een benauwd moment. Ik wilde wel de deur gewoon sluiten.
‘Moment fermer, d’acord?’
Ze knikte. Ik sloot de deur. Haastte me. Op de een of andere manier.
Toen ik de deur weer opende stond ze nog op me te wachten. Samen wasten we onze handen. Ik gaf haar twee papieren doekjes. Samen legden we de doekjes in de vuilnisbak onder de wastafel. Voor me uit *tip* *tap* *tip* *tapte ze weer de trap op naar boven.