MAAR HOUDEN VAN,
en iemand van je laten houden
kost soms zoveel.
Geef je zomaar
je zieltje bloot?
Ik zag haar
met tranen in haar ogen
en iemand naast haar
die armen om haar schouders legde,
maar ze weer wegschudde,
zo van haar schouders af.
Niet te dichtbij. Dichtbij doet zo’n zeer.
Dichtbij is risico. Dichtbij is dicht bij.
Haar tranen
biggelden over
haar wangen.
Ze stond daar maar.
Alleen met haar verdriet.
Een rugzak half open.
Voordelen van
niet toelaten.
Waren die er wel?
Houden van, niet teveel,
met mate,
Harten zijn zo kwetsbaar.
Alsof je hart
al tientallen littekens droeg,
allemaal verzorgd met
littekencreme, om alles
te camoufleren,
maar ze waren er toch.
Soms werd je eraan herinnerd
als een regenachtige dag
Afstand houden,
rug toewenden,
muurtje bouwen,
helemaal zelf.
Houden van,
iemand van je laten houden,
deed soms zo’n zeer.
Nog nooit kreeg ik zoveel email over dat ene liedje dat per ongeluk verdween. Er gebeurde iets met het opslaan van blogger en imeem. Hier is het liedje nog een keer. De live versie geeft extreem kippenvel. U is gewaarschuwd.
)