MISSCHIEN VERWIJDER IK DIT,
stukje tekst wel weer. Net zat ik, met m’n (groot) frietje speciaal, naar de comments te staren. Ik begreep het niet. Ik begreep er niets van.
Ik begrijp het nu nog steeds niet en misschien snap ik het wel nooit.
Tweede klas mavo. Een klein, schuchter en stil meiske met een grote bril, een dunne paardenstaart en een boekentas die groter leek dan zijzelf.
Soms was haar boekentas plotseling kwijt. Soms haar jas. Soms lag haar jas in de w.c. Plukte ze het eruit en hoorde ze kinderen lachen in de gang.
Soms kreeg ze een duw. Een stomp. En soms zat het mee; dan werd haar fiets geduwd.
“Jeetje, wat ben jíj lelijk!”
“Ja, wat ben jíj lelijk, zeg!”
Een paar jaar geleden stond ik naar een etalage te kijken van een juwelier. Naast me stond een lange jongen. Hij keek me door de reflectie van het raam geinteresseerd aan. In een flits herkende ik hem als Niels, de jongen die me anderhalf jaar lang treiterde. Soms was een stomp in je maag nog meer te harden dan duizend lelijke woorden. Hij glimlachte. Ik glimlachte aarzelend terug.
“Ken je me nog?” vroeg ik toen ineens.
Hij keek geschrokken, dacht na, en wist het niet.
“Ik was toen dat lelijke eendje en jij die klootzak.”
Ik liep weg, hem achterlatend met waarschijnlijk een heleboel vragen.
Als ik een foto uitzoek om ergens te plaatsen, heb ik bijna geen foto’s. De foto’s die ik heb zijn nooit echt naar m’n zin. Er woelt dan een mini storm door mijn lijf, en voel ik me naakt en bekeken als het toch voor anderen te zien is.
De foto’s waar ik uiteindelijk wel tevreden over ben, krijgen minder positieve reacties dan bijvoorbeeld de piekhaar-en-wallen-foto.
Als je telkens hoort dat je lelijk bent, hoe kun je dan geloven dat je mooier bent geworden?
Ik kijk weleens naar die vrouwen-vrouwen. Ken je hen? Die perfecte dames met een mooie haarbos, perfect gelakte nagels, mooie strakke benen, hoge hakken, perfecte make-up en een wandel. Ken je de wandel? De kijk-ik-ben-een-vrouw-van-de-wereld.
Soms ben ik onzeker
door de wandelvrouw.
Ik zeg soms.
Want soms voel ik me blah.
Maar soms voel ik me ook
een vrouw van de wereld.