WAT KAN IK ZEGGEN,

dan alleen maar:
ik zit binnen
en de wereld is buiten
de wolken drijven als bootjes
langs de grijsblauwe lucht
voorbij.

De regen tikt
zo nu en dan
een klein beetje dwingend
tegen mijn woonkamerraam
terwijl ik met mijn vingertop
de reis van een druppel volg.

Ik kan alleen maar zeggen:
Mijn buik is als een
wolkenbootje
binnen een soort van
vissenkom
het drijft heen en weer
keer op keer
zodat ik zo nu en dan
hollend op mijn sloffen
naar de badkamer ren.