ER LAGEN BOOTJES,
te deinen op een meer in het donker. Er lag een grote boot aan de oever waarop mensen aan het feesten waren.
Ik was overgehaald om in een bootje plaats te nemen. Het bootje was klein en ik zat vooraan terwijl de eigenaar achterin zat met zijn hand op de motor. Ik bekeek, met een beetje angst in m’n lijf, het tafereel van rumoerige mensen. Ik had het niet zo op bootjes. En dit bootje wiebelde op het kabbelende water. Toen zag ik een boel vuurwerk. Er schitterden kleine lichtjes in het donkere water en er schoten flitsen van vuur in de lucht.
Er schoten pijlen de lucht in. Mooie, heldere en rake lijnen van vuurpijlen. Het was mooi, daar in die duistere nacht.
Totdat de eigenaar van het bootje opeens aan de motor trok en we met een harde vaart het water op voerden. Richting grote boot met dansende mensen en vuurwerk.
Ik voelde een beetje paniek in mijn hart. Hij voer recht op andere kleine bootjes af, met een hele harde vaart! Ik wilde roepen: ‘kijk uit!’ maar hij kriskraste, als een ervaren kapitein, langs de aangemeerde bootjes, voorbij het grote schip.
Ik haalde opgelucht adem. Hij wist wat hij deed.