Schrijf een handleiding voor je leven.
Wees open en oprecht. Probeer intolerantie van alle invalshoeken te bekijken voordat je een beslissing neemt. Wees trouw aan je waarden en normen. Laat niemand je fysiek pijn doen. Zeg hardop wat de ander voor je betekent. Breek muren af, ook die van jezelf. Wees kwetsbaar. Check je zelfbeeld.
Bepaal je grenzen, ga niet over je grenzen en weet wanneer men je grenzen over wilt gaan.
Als je fouten maakt, verbeter ze. Wees kalm maar vastberaden in een woordenwisseling. Leg duidelijk uit wat je wensen zijn. Wees direct in plaats van omslachtig. Stel vragen zodat je gehoord wordt. Durf te dromen.
Verlies geen overzicht. Gebruik je talenten. Neem altijd een beslissing. Onthou dat je altijd een keuze hebt.
Accepteer wat je niet veranderen kunt. Kijk vooruit. Praat over moeilijke dingen, alleen bij een respectvol luisterend oor. Ga niet over je grenzen en bepaal je grenzen en weet wanneer men je grenzen over wilt gaan. Zeg stop. Neem voldoende rust voor jezelf, ook al in het midden van chaos. Ruim op wat chaos is. Leef in het hier en nu. Denk na bij wat je zegt en doet. Doe een dansje. Laat je niet haasten. Doe wat je leuk vindt. Ga weg bij éénrichtingsverkeer. Wees behulpzaam. Wees tevreden met de kleine dingen en geloof erin dat kleine dingen groot kunnen worden.
Wil je mijn blog steunen met een kop koffie donatie? Ik doneer een kop koffie.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Wow, dit is echt een handleiding.
@Emma: eentje die ik steeds herhaal voor mezelf.
Zag het ja. Mooi hoor, doet me denken aan de Desiderata – ken je die?
Ik ken er nog één, waar ik zelf erg veel plezier aan heb beleefd (helpt voor focus en de vraag ‘wat wil ik’ ): Je 100e verjaardagsspeech schrijven, zoals iemand die je lief is over jou schrijft. En dan Groots, ongecensureerd en álles erin wat je graag zou willen.
Heel erg mooi! Ik heb ook zo’n handleiding voor mezelf, maar soms is het praktisch onmogelijk om me eraan te houden. Helaas… maar het proberen telt ook, vind ik. ;-)
@Martine: het gaat er denk ik vooral om dat je wéét wat je handleiding is. ernaar handelen/leven is altijd moeilijker.
Toen mijn jongste broer trouwde heb ik zijn handleiding gemaakt en die aan zijn bruid gegeven. Tot die tijd wisten we hoe we met hem om wilden gaan en je wilt natuurlijk niet dat ie stuk gaat omdat zijn bruid niet snapt hoe die in elkaar steekt. Dus ook netjes een tekening erbij met de plek waar zijn lurven zitten en een storingzoekschema. En het heeft gewerkt, m’n broer doet het nog altijd redelijk. :-)
Voor mijn werk heb ik vaak handleidingen gemaakt. Toch ben ik iemand die nooit een handleiding leest. Eerst zelf prutsen en pas als ik er helemaal niet meer uit kom, dan eens kijken of er nog ergens een handlieiding te vinden is. Meestal is dat niet nodig en geeft het wel een goed gevoel als ik er zelf uit kom.