Vanmorgen zat ik bij Green Bean met Sytske te kletsen over vroeger vooral. Over de telefoon versus mobiele en dat mijn ene vriendin die oorspronkelijk uit het oosten des lands komt spreekt over een handy en ik niet weet waar ze het over heeft. Ook had ik letterlijk de wekker gezet want ik móest dus echt om kwart over twaalf gaan anders was ik te laat op een begrafenis.

Omdat er toch gegeten moest worden bestelde ik een warme ciabatta met brie en tomaat en nog wat erop. De man liet me netjes betalen en het zou voor de bakker komen. Na een minuutje of twintig zat mijn koffiedate te snoepen van haar broodje oude kaas (hoe krijgt ze het weg) maar ik had nog niets.

‘Ach!’ riep de lange man uit en sloeg zichzelf op z’n voorhoofd. ‘Hij moet er eigenlijk drie minuten in maar hij zit er al veel langer in. Dan is ie natuurlijk niet meer te eten. Wat stom van me. Ik ga een nieuwe maken, ja?’

Na een minuutje of tien erbij en ik me afvroeg of de oven niet zwart werd stond ik toch maar even op om navraag te doen. Ik had weliswaar weinig tijd meer.

‘Ach!’ riep de lange man en sloeg zichzelf wederom op z’n voorhoofd. (U begrijpt.)

Ik kan me nog herinneren dat ik een consult had bij Green Bean nog niet zo lang geleden en er iets mis ging met mijn koffie en later nog tijdens een culturele open koffie een andere gast zat te wachten op z’n tosti waarvan de green bean medewerker volhield hij hem nooit besteld had. Vandaag kreeg ik ook enorme hoofdpijn omdat er ergens in het gebouw geverfd werd; ik rook een sterke terpentine lucht. Beetje teveel groene verf gesnoven? …