Als jullie dit blogpostje lezen zit ik in de trein naar Haarlem. Ja echt. Dat kan omdat ik heel af en toe een blogpost op voorhand schrijf en de tijd inplan. Dat doe ik meestal niet omdat ik dat gewoon niet zo leuk vind, maar zo heul af en toe dus wel.
De afgelopen tijd ben ik samen met Marco en Hans (waarom niet twitter?) druk bezig geweest met praten, bespreken, onderhandelen, praten, netwerken, gesprekken voeren, informatie verzamelen, praten en nog eens praten over dé netwerkplek voor in Den Haag.
Op dit moment voelt het aan de ene kant als ontzettend dichtbij en toch weer ver weg. Dit omdat die besprekingen tijd vergen en we echt goed moeten zoeken naar alle opties en mogelijkheden om alles sluitend te maken. In plaats van één pand zijn er nu misschien toch weer twee.
Dus wordt er gebeld, gemaild, gemeet en gegreet. Mijn ongeduldige ik zou het liefst binnen no time nu spijkers met koppen willen slaan en wat gaan doen! Maar je weet wat ze zeggen over geduld …
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.