‘En reageer ook bij andere bloggers!’ zo eindigde ik mijn cursus Creatief Webloggen. We bespraken hoe je publiek naar je blog trekt. Om een (vast) publiek te trekken zul je zelf ook wel moeten investeren. Ik bedoel dan niet zomaar overal reacties neerplempen omdat je link daar dan staat in de hoop dat je weer bezocht wordt. Dat gaat eenvoudigweg niet werken. Authenticiteit is zo doorzichtig als wat en dus is oprechtheid erg belangrijk als je besluit wél te reageren. Natuurlijk helpt het wel. Als je reactie boeiend is, oprecht, geïnteresseerd, nieuwsgierig of vragend, zal de schrijver van het blog willen weten wie je bent.
‘Als je menselijk gedrag wilt bestuderen, kan ik je een laboratorium aanbevelen waar je gratis allerlei interessante vormen van menselijk gedrag kunt observeren: de supermarkt. Ik denk dat @jooper zou zeggen dat de trein het laboratorium bij uitstek is maar ik zweer bij de supermarkt.’ Een blogpost bij Peter de Kock.
Ik kreeg meteen een herinnering aan die zaterdag toen ik stond te wachten op een binnenkomende trein in Utrecht:
‘Een paar weken geleden stond ik op Hoog Catherijne te wachten op mijn vriendin die vanuit het zuiden mijn kant op kwam om even gezellig bij te beppen onder het genot van koffie en taart.
Ik zag een Boy George look-a-like, drie mensen kwamen naar me toe en vroegen me (op volgorde) ‘Ben jij toevallig Rianne, Femke*, Kim?’ en bovendien gleed iemand bijna uit, liep er een blinde vrouw bijna tegen een uithangbord van de AH die te laag hing en liet iemand frietjes op zijn arm vallen omdat hij bij dezelfde arm een tas droeg.
Ik vertelde mijn vriendin dat we ook gewoon een paar uur op een bankje konden plaatsnemen met een Starbucks to-go en mensen konden kijken.’
*Femke. Een hele tijd terug vroeg al eens iemand of ik Femke — was. Een paar jaar geleden vertelde een destijds nieuwe collega dat ik best een Femke kon zijn. Ze bedoelde het gevoel bij de naam, niet Femke Halsema. …
Nee, hallo… Jij hebt stijlig haar, geen krullen. Dat verschil was gelijk al duidelijk (op de foto dan). ;-)
@Michiel: waarom mensen zeggen dat je een Femke kunt zijn is mij een raadsel!
Dat vind ik nou zo leuk aan mensen, of ze nou in de supermarkt zijn, op het station of op een blog, er gebeurt altijd wel iets interessants. Zoals iemand die een bepaald gevoel kan hebben bij de naam Femke. Als ik dat lees gaat mijn fantasie meteen aan het werk: zou die collega paranormaal begaafd zijn en de naam ‘Femke’ doorkrijgen als ze jou ziet? En hoe anders zou jouw blog zijn als je een Femke was in plaats van Karin? Geweldig!
Grappig, als mensen mijn naam niet meer weten zeggen ze altijd Joyce. Maakt niet uit wie het is, waarschijnlijk ben ik een Joyce.
Het kan nog gekker. Voor sommige mensen ben ik John. John is een drummer uit de jazzscene. Zijn vriendinnen vallen me om de hals als ze me zien en zijn vrienden willen niet geloven dat ik John niet ben. Zelfs barkeepers en conservatoriumdocenten en musici begroeten mij als John. Pas als ik mijn paspoort laat zien begint het tot ze door te dringen dat ik inderdaad John niet ben. Ooit ben ik John zelf tegengekomen en dat was pas echt een ‘spooky deja vu ervaring’, want van enige afstand bleek John wel erg op mij te lijken. Maar dan wel zonder baard.
Huub, ik blijf me erover verbazen: Karin een Femke en jij een John? Als je fysiek op iemand lijkt kan ik me dat wel voorstellen. Maar wat me met al die humor rondom namen het meest intrigeert is hoe iemand anders zou zijn met een andere naam. Zou Karin dezelfde zijn of juist anders als ze Femke zou heten? Zou jij dezelfde zijn of juist anders als je John zou heten? Namen roepen bij mij vooral associaties op met anderen met diezelfde naam. Ik ken maar één Huub en dat ben jij dus die naam triggert mijn herinnering aan Huub Koch. Bij Femke denk ik aan politiek. Bij Karin aan bloggen. Bij John aan John Lennon en ga zo maar door. Misschien toch een leuk onderwerp voor een blog zoals Karin op Twitter opmerkte.
Het kan verkeren Peter. Er bestaat in Limburg zelfs een 2e persoon met de naam Huub Koch, een duikinstructeur. Vreemd al die dubbelgangers en identeitsverwisselingen… maar wel voer voor blogpostings! ;-)
Namen, dubbelgangers en naamgenoten. Femke is overigens een Friese naam maar dat ter zijde. Wat mij doet reageren is de opmerking van Huub Koch over zijn naamgenoot in Limburg. Dat is niet echt naast de deur voor Huub, neem ik aan.
In 2008 en 2009 deed ik de videoproductie voor het Fries Bevrijdingsfestival in Leeuwarden. Al snel kom je dan in contact met de mensen van de organisatie. Bleek de directeur van het verzetsmuseum een naamgenoot van mij te zijn. Een dubbele naamgenoot zelfs. Niet alleen heet hij Hans maar ook zijn achternaam is gelijk aan de mijne. Zo stonden er ineens twee mensen tegenover elkaar die beiden Hans Groeneweg heetten. Beiden woonachtig in dezelfde stad.
Nu is Groeneweg niet een naam die veel voorkomt in het noorden van het land dus wilde ik weten waar zijn familie oorspronkelijk vandaan kwam. En ja hoor, net als mijn ouders uit Rotterdam kwamen kwamen ook zijn ouders uit de buurt van Rotterdam.
Vreemde gewaarwording, zoiets en om met Huub te spreken, het kan verkeren.
@Hans: Femke is idd fries en betekent in het fries vrouw(tje). Het heeft ook Franse achtergrond, femme = vrouw.
@Karin
Ondanks dat Femke een Friese naam is, betekent het niet vrouw(tje). Daarvoor kennen we het Friese woord famke, wat meisje betekent. Slechts één letter anders maar toch een essentieel verschil.
Femke is wel te herleiden naar het Frans, zoals jij al opmerkte.
@Hans; dan heeft de namenpagina die ik opzocht het verkeerd. :-) maar blijft interessant!