Sinds het bekijken van de serie Stinkend Rijk en Dakloos, een programma van de KRO, ben ik daklozen anders gaan zien. Ik weet niet of iemand de serie bekeken heeft, vast wel iemand, maar het was indrukwekkend. Niet eens zozeer dat volkomen behuizige mensen ineens het zwervend bestaan gingen leiden, maar de zwervende mensen zelf. Vooral die ene mevrouw die vertelde dat ze arts geweest was en nu leefde op straat en een beetje gepikeerd raakte omdat de interviewer nogmaals vroeg of zij een universiteitsopleiding gedaan had, want ja, ook hoogopgeleide mensen konden zwaar in het verval raken. Indrukwekkend.
Gisterenochtend tuften partners en ik naar Rotterdam om in Hotel New York met Ernst af te spreken over het één en ander, en na een uur babbelen en koffie drinken gingen we weer richting Den Haag. Scheveningen om precies te zijn. Omdat we niet gelunSt hadden namen we een broodje. Dat smaakte goed. Ik moet altijd zo om de twee uur wel ‘iets’ naar binnen gooien anders ga ik me een beetje duizelig voelen of licht misselijk zelfs. Mijn verbranding is nogal snel. Ik had peper ontbijtkoek in mijn tas maar was het vergeten. Na mijn tweede afspraak en nog wat gebouwen site-seeing, liep ik naar het centraal station. Er zat een oude man op de grond tegen de muur, blote voeten, kapotte kleding en verward haar. Ik wilde iets geven. Iets geven waar hij iets aan zou hebben. Niet per definitie geld. Ik had ontbijtkoek in mijn tas. Ik liep naar de man toe en vroeg of hij mijn ontbijtkoek wilde. Maar hij bedankte me vriendelijk. Ook een soort van afknapper. …
4 reacties op “Ontbijtkoek.”
Ik heb stukjes van het programma gezien. Ik weet nooit zo goed wat ik daarvan moet vinden. Maakt het ons meer bewust van zwervers en daklozen. Ja, vast wel. Ga ik er verder nog iets mee doen? Waarschijnlijk niet. Jij in dit geval dus wel en wordt vriendelijk bedankt voor je aanbod. Ik vind het heel vervelend om lastig gevallen te worden door bedelaars op straat. Vooral omdat ze waarschijlijk geld willen om hun volgende shot te halen, wat toch vaak het geval is. Zo’n gift helpt ze dan alleen maar verder van de regen in de drup. Er zit vlak bij het Leidseplein ‘s avonds altijd een mannetje op het bankje. Hij zegt iedereen vriendelijk gedag, zijn pet ligt op de stoep. Ik zeg hem altijd vriendelijk gedag terug, maar geld geef ik zelden.
@Michael; wat ik ervan geleerd heb is dat ik iedereen gedag kan zeggen en dus ook daklozen. ze doen me niets kwaad, en zij hebben recht op net zoveel als ik. dus ook vriendelijkheid. ‘geven’ kun je namelijk op vele manieren.
Ik zeg ook altijd vriendelijk gedag, maar geef nooit geld want dan blijf ik bezig. :)
Vind ‘t wel gek dat hij jouw ontbijtkoek weigerde. Eten = eten!
@Aukje: beetje raar hè?