Als je op de één of andere manier opvalt, of juist te schuw bent, anders gekleed gaat, een ‘afwijkende’ belasting met je meezeult, in iedergeval op de één of andere manier moeilijk of niet mee kunt met ‘de norm’ van de groep, val je ernaast of zelfs erbuiten.
De groep wordt gevormd door één of twee personen die op de één of andere manier gebombardeerd worden tot leiders omdat zij kracht uitstralen en brutaliteit. Er wordt vrij snel naar hen geluisterd en de ideeën die zij opperen worden nageleefd en uitgevoerd. Zodra je in die groep zit is het lastig je mening te geven als die mening afwijkt. Meestal is de druk van de groep en het meedoen belangrijker dan de mening die jij hebt.
Daarom is het moeilijk als je in die groep zit maar het er soms totaal niet mee eens bent. De beslissingen die genomen worden, de verhalen of roddels die worden verteld, daar zul je het mee moeten doen want zodra jij je mening hardop verkondigt naar de groep en die mening is anders dan de groepsnorm, sta jij er ook buiten.
Daarom bewonder ik degene die ernaast of er buiten valt. Op eigen kracht vooruit, doen wat jij graag wil doen, je eigen mening vormen en je niet persé conformeren tot een groepsnorm. Je eigen beslissingen nemen, de loyaliteit naar jezelf behouden. Op eigen kracht en gedachte.
En ook daarom bewonder ik degene die in die groep zit maar zich eruit wringt. Omdat de algehele mening niet altijd past bij de mening van die persoon en die persoon het hardop roept met alle risico van dien. Een groep is belangrijk om erbij te horen, om je sterker te voelen en om een soort familiegevoel te kweken. Maar de groep moet ruimte bieden voor eigen meningen.
(Naar aanleiding van een oudergesprekje op de basisschool van P.)
3 reacties op “De groep en zijn vorm.”
Heb het altijd jammer gevonden dat je op die leeftijd nog niet de wijsheid van nu hebt. Dat je op dat moment nog niet herkent dat de leiders van de groep vaak met een grote bek hun eigen onzekerheid verbloemen. Degenen die moeite hebben met ‘erbij horen’ hebben meestal juist een originele persoonlijkheid en vallen daardoor buiten het groepsgebeuren. Ik was altijd een beetje een loner, had een paar goede vrienden en nooit het gevoel bij ‘de groep’ te willen of moeten horen. En gelukkig was ik te groot om als slachtoffer te dienen. Uiteindelijk is het allemaal toch goed gekomen :-)
@Jooper: wat jij vertelt herken ik. ik was ‘populair’ op de basisschool maar viel op de middelbare er meteen buiten. op de basisschool had ik het gevoel mezelf te mogen zijn met alle apartheden en rariteiten. op de middelbare werd ik meteen daarop afgerekend. groepsnorm gold en degene die anders wilde viel er naast of erbuiten. dat heeft wel de nodige littekens veroorzaakt. en ja, later pas kom je erachter hoe dat heeft gewerkt. wat het veroorzaakt en wat je er nu van geleerd hebt.
Toch geeft het me een enorme genoegdoening om de pestkoppen van de lagere school ( Ik was zo’n outsider) nu weer terug te zien. Stuk voor stuk allemaal loosers geworden. En dat geeft na al die jaren nog steeds enorme genoegdoening. Nu ja, een beetje dan, want vergeten doe je het nooit. Zoals je zegt, de littekens zie je niet aan de buitenkant, maar ze zitten er aan de binnenkant wel degelijk.