Gisteren was ik moe. Moe van een voldane zaterdag dat stiekem erg energievretend was. Niet op een negatieve manier, ik voelde me juist erg goed. De adrenaline flow zorgde ervoor dat ik ‘s avonds zowat omviel en de halve zondag sliep. Niet erg, ik weet dat van mezelf. Waar ik veel energie in stop, dat slaap ik er weer uit.
Soms wil ik ook gewoon pauze in mijn hoofd. Gewoon lummelen, frutten, niets doen. Gewoon koffie drinken, lopen of zitten. Gewoon doen of niets doen, zonder na te denken over vandaag, een uur later, laat staan over drie weken of wat de ellende van de wereld is. Ook afspraken, dingen-die-moeten of filosofische kwesties zet ik dan rigoureus aan de kant. Gewoon niets. Gewoon pauze. In mijn hoofd.
Ik denk dat ik makkelijk kan schakelen. Ik ben blij dat ik die knop gevonden heb. Dat als ik weet dat ik moet opladen ik die tijd moet nemen. Geen moeilijke discussies aan moet gaan. Gewoon niets. Wandelen. Zitten. Hangen. Gewoon doen of niets doen. Totdat ik weer voluit ga.
5 reacties op “Pauze in je hoofd.”
Op tijd gaan zitten en rust pakken is een kunst op zich (voor mensen zoals jij en ik). Ik kom er vaak te laat achter dat ik die rust had moeten pakken. Dat haalt mij dan later keihard in ( hoofdpijn, moe, onnodig emotioneel).
@Heide: en dan ‘nee’ zeggen tegen een leuke, spontane afspraak. … :-/ dat is dan de ‘jammere’ kant. maar ik weet dat ik anders doordraaf. en dat werkt ook niet voor de ander.
Rest is the basis for activity. The deeper the rest, the more present you can be in the activity. Do you agree?
Ja, dat heb ik ook. Zelfs nu, terwijl ik op een soort van vakantie ben, plan ik altijd ‘lege’ dagen tussen alle trips en zo in.
[…] Ik ben een mobieltje. Pauze in je hoofd. […]