Onmacht.

1) onmogelijkheid om iets te doen wat je wel graag wilt; machteloosheid
2) flauw vallen

‘Alsof mijn lijf hele andere dingen doet dan ik wil. Ik wil helemaal niet dat het doet wat het doet en al helemáál niet dat het iets niet doet. Waarom kan ik niet sturen?’ …

‘Alsof mijn lichaam goochelt. Trucjes uitvoert waar ik zogenaamd om zou moeten lachen. Ik lach er niet om. Het doet zeer. Het is een onvermogen, een last. Het is uit mijn handen. Uit mijn hoofd. Uit mijn wil.’ …

‘Ik heb geen litteken dat ik kan dragen en kan laten zien op het moment dat het even minder met me gaat. Het zit tussen mijn oren, in mijn bloed en waar dan ook waar ik niet wil dat het er zit. Het mag eruit, stoppen, verschrompelen. Het mag dood.’ …

‘Alsof het leeft, groeit en groter wordt zonder mijn uitdrukkelijke toestemming. Dat het een eigen leven leidt en een eigen wil heeft. Ik ben het er niet mee eens!’ …

‘Ik ben het er verdomme niet mee eens!’

‘Mijn lijf zeult met me. Plaagt me. Duwt en trekt. Schopt en grijpt me en laat dan weer los. Ik heb geen houvast meer. Ik kan niets vertrouwen. Ik zou het liefst willen verstoppen in mijn lijf, maar mijn lijf verstopt zich niet.’ …

‘Ik zou moeten loslaten. Het beste dat mijn hart en mijn verstand kan dragen. Het duwen en trekken en vechten kost mij energie. Het maakt me moe en radeloos’. …

(Onderdeel van de WOW.)