Een paar vriendinnen wonen nu ineens ver(der) weg. Ik zie hen niet meer zo regelmatig. We bellen wel of mailen maar zomaar ‘efkes een bak leut halen’ is er nu niet meer bij. Je maakt er dan vaker meteen een dagje van. Wat ook weer als bijzonderder ervaren wordt, wat ook weer een fijn gevoel geeft.

Gisterenmiddag struinden vriendin en ik over het strand. Via het Zwarte Pad langs de duinen naar het zand en de golven waar we na een tijdje gelopen te hebben neerploften op een gezellig terrasje waar we niet meer vanaf te branden waren. Bijpraten. Het was als vanouds. Koestermoment.