Vorige week had ik het er nog over. Dat ik vroeger een periode steevast naar een rockcafé ging als ik op zaterdag uitging. Dat rockcafé was donker, met donkere figuren, met goede rockmuziek en een heel klein barretje en klein podiumpje achterin de hoek waar je kon dansen. Of headbangen. Ik leerde daar denk ik Led Zeppelin kennen. En Steppenwolf met Magic Carpet Ride. Van die psychelische muziek waarvan je helemaal in trance raakte tijdens het dansen. Daar had ik nimmer soft of hard drugs voor nodig. Er werd daar überhaupt niet gedeald; men kon volstaan met een pul bier en een goed gesprek en goede muziek.
Lees de rest van de gastcolumn HIER!
Eén reactie op “Mahler en Magic Carpet Rides.”
Ik had ook zo’n rockkroegje, waar ik kwam om te poolen. Poolen met leren jackies en lang haar. En net als jij paste ik er ook niet tussen qua stijl, maar juist daar werd er niet moeilijk over gedaan. In mijn eigenlijke stamkroeg vol ‘kakkers’, daar werd je gekleed als rocker gewoon de tent uit gekeken.
En ja, ben dr weer. Voor hoelang weet ik niet.