Gisteren twitterde ik: ‘Verantwoordelijkheid nemen is een beetje commitment, een beetje drive en een beetje daadkracht.’ (klik.)
Wat de één makkelijk kan volgen is voor een ander complete vaagheid. Als er een idee geopperd wordt en dat idee gaat door die persoon de wereld in, is het vrijwel zeker dat de mensen die volgen en zich aansluiten bij dat idee er vanuit gaan dat de persoon met het idee de leiding neemt. Mensen zijn groepsdieren en houden van bepaalde hiëarchie en die groep zoekt een leider en die leider hoeft niet per definitie de baas te zijn maar wel de persoon wie men aanspreekt mochten er calamiteiten zijn of verwarring. Wil je alsnog niet de leider zijn dan lijkt het me zaak dat je het in handen geeft aan iemand die wel die leiding ziet zitten en je idee groter kan maken. Misschien heeft die persoon wel de tijd en energie ervoor. Het is dan wel een goed plan om je idee een beetje los te laten. Twee kapiteinen op één schip, dat gaat ‘m vaak niet worden. Zeker werkt het niet als jij liever hebt dat anderen al het werk doen maar jij toch uiteindelijk bepaalt hoe alles reilt en zeilt.
Wil je jouw idee niet uit handen geven maar je wilt ook al geen leider zijn, dan wordt het lastig, zeker voor de mensen die samen met jou hand in hand het idee vorm zijn gaan geven en nu niet meer weten waar zij terecht kunnen voor feedback en vorm. Als diegene dan ook nog in stilte terugtrekt en niemand écht op de hoogte brengt van zijn beslissing en er tevens geen vervanger is, dan is een goed idee gedoemd te mislukken.
Soms maakt dat helemaal niet uit; een idee dat faalt. Kan gebeuren. Maar als er kinderen bij betrokken zijn en je verwachtingen schept en men ondertussen in het duister tast vind ik dat wel een beetje vervelend worden.
Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren? Ik zeg volmondig ‘ja’. Zonder leider geen sturing en zonder sturing geen proces en zonder proces geen einddoel. Zo simpel is het. Een leider neemt verantwoordelijkheid waar nodig, laat men ondertussen vrij om een proces te ontkiemen en te laten groeien en ís er als er verwarring ontstaat om waar nodig sturing te geven.
Verder zijn ideeënverzinners nodig en zijn er waarmakers die het proces daadwerkelijk in werking zetten. Zonder waarmakers geen actie. Een ideeënverzinner kan iets op gang brengen door een idee de wereld in te roepen maar de waarmakers mogen wat mij betreft de credit krijgen.
11 reacties op “5. Moet iemand de leider zijn om een creatief proces te laten functioneren?”
Een goed idee zonder begeleiding is als een paard zonder doel. Er moet een goede ruiter zijn die aan de teugels trekt, of ze juist viert. Een paard zonder ruiter doolt doelloos rond.
Een paard met een slechte berijder slaat van schrik makkelijk op hol.
Teugels, leidsels en sporen zijn nodig om een idee goed te laten draven en galopperen.
Ideeën zijn soms net bijdehante kinderen, die veel denken en kunnen, maar je moet ze wel goed (op)voeden. Tussen Idee en resultaat zit structuur en visie.
Ideeën zijn als ballonnen, zonder touwtje waaien ze weg.
Meerdere leiders zijn ook mogelijk, als maar duidelijk is wat de taken zijn. Bv Creatief en Technisch Directeur, twee fucties. Helemaal geen leiding slaat nergens op en gaat niet werken.
Ik denk dat het slim is om zoveel mogelijk deelprocessen te laten leiden door een specifiek persoon. Delegeren dus. Als je dat niet kunt, kunt je ook geen leider zijn.
Ja meer ruiters op één paard kan ;-)
De vier Heemskinderen bereden samen het Ros Beiaard maar Reinout was de onbetwiste leider. Tot zo ver de ridderroman.
Inspireren, delegeren, dirigeren.
RT @metkcom: voor wie het gemist heeft: https://www.met-k.com/2010/10/11/moet-iem…
Voor wie het gemist heeft: https://www.met-k.com/2010/10/11/moet-iem…
Ik kan me zelf onder de ideeenverzinners scharen. Jarenlang heb ik me daarna teruggetrokken, gaf mijn idee weg en zag dat anderen ermee scoorden. Dat irriteerde na verloop van tijd behoorlijk. Ik ben toen ook eens gaan organiseren en lobbyen en ontdekte dat ik dat ook kan. Maar mij kost het meer energie dan anderen die dat van nature beter kunnen. Nu is het zo dat ik meer samenwerk en dat voelt goed. Ik ben het met jouw stukje eens, behalve met de laatste zin. Ik geef de credits niet meer aan een ander. Ik wil eer voor mijn werk. Doe ik iets met een ander samen, dan voelt het goed om er samen in te delen.
@geri: ligt een beetje aan in hoeverre een idee uitgewerkt is. Een idee is namelijk niet bij wet beschermd onder copyright. Alleen specifieke uitgewerkte ideeën, hoe deze uit te voeren zijn en dergelijke, zijn te beschermen. Dit is misschien dus ook iets voor jou om naar te kijken, als je je idee echt concreet kunt maken is het ook te beschermen.
@Geri: het moet samen gaan. ik heb ooit het idee gehad om Witte Koord te maken. Dat was mijn idee, maar ik kon het niet verwezenlijken zonder de mensen ( Marco, Mirjam, Edith en Yvonne) die het samen zijn gaan vormgeven en zijn gaan maken. Ik vind dat iedereen dan credits verdient. maar ik moet eerlijk zeggen dat ik meer respect heb voor diegenen die handen uit de mouwen steken. zonder die mensen heb je namelijk niets aan een idee.
@Karin: ik zou aan jouw laatste opmerking toch iets meer nuance aan willen aanbrengen. Je hebt mensen met ideeën en je hebt mensen die dat uitvoeren. Zonder de ideeënverzinners hebben de waarmakers ook weinig toe te voegen. Beiden belangrijk.
Moet dan iemand de leider zijn? Ja, wel als je als doel hebt iets te bereiken. Een meetbaar resultaat te behalen. Of juist om mensen/teams te faciliteren om hun doel te halen. Het kan inhoudelijk zijn, maar ook puur procesgericht.
Ik zie zelf in projecten een belangrijke derde rol. Zeker als het gaat om opzetten van nieuwe dingen of het in beweging brengen van bestaande situaties. Tussen ideeënverzinners en waarmakers zit wat mij betreft een communicatieve strateeg. Iemand die begrijpt wat het idee is en de vertaling kan maken naar uitvoering. Iemand die zowel idee als uitvoering zichtbaar maakt naar de buitenwereld en andere betrokken partijen en daardoor draagkracht creëert.
Initiatieven ‘vanzelf van onderop laten ontstaan’ is ontzettend hard werken, heb ik geleerd. Voor niets gaat de zon op. En ‘van onderop’ bestaat pas als er ook een ‘van bovenaf’ is die ruimte definieert. Geen spel zonder regels.
@Hotze: voor mij is het toverwoord passie. Mensen die vanuit passie iets starten zorgen ervoor dat het er komt. Die knokken. Dat is van een gemis bij een bedrijfsmatige aanpak. De noodzaak is er dan niet echt. Mensen halen hun schouders op – laten we niet te moeilijk doen jongens – kijken op de klok en gaan om 5 uur naar huis.
In de nieuwe wereldeconomie denk ik dat dat niet meer werkt.