Omdat iedereen vanochtend dacht: laten wij ook naar een museum gaan, stond er dus onder andere bij het Mauritshuis een enorme rij toen wij met z’n drietjes kwamen aanlopen. Omdat het nog tamelijk vroeg was en wij tijd zat hadden sloten we daarom netjes achteraan. We zetten telkens wat kleine stapjes naar voren, genoten onderwijl van een buitengewoon miezerige Hofvijver en klapten de paraplu maar weer eens open.
Halverwege het wachten kwam er een lange vrouw in beveiligingskleding naar ons toe. We mochten mee lopen naar de andere kant bij de trap zodat de mensen die alles gezien hadden en weer huiswaarts keerden makkelijk naar buiten konden. Slim en goed geregeld, zo vond iedereen. Niet iedereen.
Meneer en mevrouw Kak met wandelschoenen, netjes gekamd haar, leeftijd ongeveer rond de vijftig, stonden in de rij beneden en bedachten zich in alle paniek dat zij de boot gingen missen. Meneer klom zelfs over de railing heen om snel langs alle mensen te rennen en via het andere trappetje naar beneden te lopen. ‘Ik wil niet voorkruipen hoor, maar …’ Wij keken meneer een beetje vreemd aan. Even later verscheen ook zijn vrouw. ‘Laat ze niet voorbij gaan hoor! Wij waren eerder!’
De beveiligingsmeneer die beneden bij de deur alles in de gaten hield begon de mensen door te laten die netjes gewacht hadden. De rij dus waar meneer en mevrouw daarvoor stonden te wachten. ‘Wij horen daar ook bij hoor!’ mopperde mevrouw en duwde nogmaals haar man in de rug. De beveiligingsman kreeg in de gaten hoe de vork in de steel zat. ‘Wij mogen ook als eerste! We hebben daar de hele tijd staan wachten!’ mopperde de man. Ik kon mijn verbazing en verontwaardiging bijna niet meer bedwingen en reageerde met: ‘Als jullie netjes gewacht hadden waren jullie nu gewoon naar binnen gegaan.’ Hoe win je een oorlog met dat soort lui, bedacht ik me. Uiteindelijk duwde mevrouw haar man naar voren en piepten zij ertussen. De beveiligingsman protesteerde maar wij riepen allemaal: ‘Zij willen zooooo graag naar binnen, ze zijn zoooooo bang de boot te missen, laat hen in godsnaam door!’
Ik blijf verbaasd over het feit dat volwassen mensen zulk onbehoorlijk, egoistisch en buitengewoon idioot gedrag vertonen. Buiten dat hebben wij erg mooie kunst zien hangen en heerlijk geluncht in het benedengedeelte, om even later nog aan de overkant naar het Haags Historisch Museum te gaan. Waar overigens geen rij stond.
(foto gemaakt door Marco Raaphorst. Dit blogstukje staat ook op Hofstijl.nl)
Eén reactie op “Voordringen bij het Mauritshuis.”
Museum Bredius aan de overkant is ook een optie, best stil en dus ideaal om te kunnen genieten van het mooie kunst.