Er viel een bak op mijn hand. Bij het kinderdagverblijf hebben alle kinderen een eigen ‘bakje’. Daarin leggen ’s morgens de ouders een pyjama in en het allerbelangrijkste: een knuffel en/of speen.

De bakjes zijn zwaar. Sommige ouders proppen er hele rugzakjes in. Ik wilde een bakje uit de muur halen, zoals bij Kees Kroket, maar de bak viel scheef waardoor ik niet op tijd de bak pakken kon, met nog een kind op mijn schoot.

‘Hola!” riep ik, terwijl ik vliegensvlug S (2 jr) vastpakte en op hetzelfde moment de bak wilde grijpen. De bak viel bovenop mijn hand.

Er waren nu beroepenweken. Leidsters deden ‘groot werk’ vertelde T (3,5 jr) ooit, maar nu moest ik echt naar de dokter. Dokter W (3 jr) nam een verband en begon het om mijn hand te wikkelen. Maar ik ben links en ik kon met links niets meer doen, ook niet met kinderen spelen, knuffelen, eten, drinken.

‘Ik doe het verband maar even af, oke?’ vroeg ik aan S. (2 jr) Hij bekeek mijn hand. Het was dik en een beetje paarsblauw. ‘Tusje optoen.’ vertelde hij. Hij leunde voorover en zette twee besmeurde yoghurtlippen op mijn blauwe-plek-hand. ‘Nou oveh?’ vroeg ie toen.

2007.


Ontvang mijn blogposts per mail


Eén reactie op “Nu over?”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten