Door de blogrevival ben ik weer meer aan het reageren geslagen. Dat reageren is iets waaraan menig blogger zich irriteert dan wel druk maakt. Ook ik heb me in het begin, toen de reacties daalden, er druk om gemaakt. Wat vertelde dat eigenlijk? Was het niet langer meer interessant?
Nee, het komt door de snelheid waarmee andere social media middelen als paddestoelen uit de grond komen trippend op harddrugs. Het gaat zo snel dat men blijkbaar geen zin meer heeft in een uitgebreid antwoord, gedachtenwisseling of vraag of zelfs een pittige discussie in een reactiebox. Zonde, ik kan me namelijk nog een tijd herinneren waarbij reacties cruciaal waren. Mindblowing. Raak. Ja, ook irritant of vervelend, maar desalniettemin, ze waren er!
Een publiek dat lurkt maar niet reageert is een spookpubliek. Je weet dat je bekeken en gelezen wordt maar men houdt hun mond. Ergens is dat best wel bizar, terwijl men zich jaren geleden nog erg druk maakte om reacties of het feit dat door een bepaald blogstukje de reacties uitgelokt konden worden. En je schrok dan soms zelfs ook nog dat je buurvrouw gewoon reageerde. Of je ex vriend. Of een stalker die zich publiekelijk bekend maakte, maar hij (in mijn geval een zij) maakte zich in ieder geval nog bekend!
Een reactie plempt men nu voornamelijk op twitter. ‘Leuk stukje, K!’ ‘Ja, dat herken ik ook.’ Of men ‘like’ t het op Facebook. Tja, de sociale media in de tweede versnelling. Wat doe je eraan? Een blogrevival ja. Een soort reminder. Een spiegel die voorgehouden wordt. We waren toch ooit eens met z’n allen bijna aan het klieken bij elkaar en wat vonden we dat leerzaam, boeiend, blaaskakerig of grofweg idioot, maar ze werden wél geplempt, lieve mensen!
Ik zou er een lurkweek aan willen koppelen, Esther, zodat men, als ze alsnog niet willen reageren even snel zwaaiend weggaan. ‘Doeii!’
20 reacties op “Reageren.”
Haha! Ja, een nieuwe ontlurkingsweek zoals @Zezunja die toen organiseerde lijkt me mooi. Iedereen even onder die tegel vandaan! Al zie ik dat nu ook gebeuren, prachtig.
Het reageren zit me niet in het bloed, ik ben een ware lurker. Op mijn eigen blog wordt nauwelijks gereageerd, terwijl die toch heel goed gelezen wordt. Misschien ligt het inderdaad wel aan de dingen die je opnoemt. Ik zal in elk geval ontlurken vandaag. Niet alleen hier…
Ik weet dat er vandaag ruim 130 mensen op mijn blog zijn geweest. Maar een heel klein gedeelte van het bezoek laat een opmerking achter. Jammer, ik vind het juist zo leuk als ik een reactie krijg! Zullen mensen misschien gewoon verlegen zijn?
Bij mij verzandde het bloggen en reageren gewoon door een teveel aan lezen en een te weinig aan tijd. En niet lezen is ook niet reageren, natuurlijk. Echt jammer, want het was (en wordt?) echt leuk.
Ja, een lurkweek. Ik ben voor! Want, gelezen worden is leuk maar er weinig tot niets van merken omdat reacties uitblijven heeft iets frustrerends.
Zo kreeg ik laatst een mail van een goede vriend die dacht dat ik op internet allerlei sporen aan het uitwissen was. Hij zag mijn blog ineens in onderhoud staan en was mijn twitteraccount (die ik gewist had) kwijt. Hij leest mij dus wel. Reageren doet hij echter nooit. En dat is best zonde.
Zelf reageer(de) ik zelden, omdat ik vaak het gevoel heb dat ik niets toe te voegen heb aan wat er al staat in het stuk zelf/de comments. Daarnaast vind ik het zelf niet heel belangrijk dat mensen reageren, wat denk ik komt omdat ik gestart ben op papier. Op een stuk in een krant of blad krijg je zelden een reactie. De behoefte aan interactie zit er blijkbaar niet zo ingebakken. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik comments niet LEUK vind! Voordat ik collectief ge-commentshunned word! :-D
Met het stoppen met bloggen stopte ook vanzelf het reageren op andere blogs. Jammer, keek af en toe nog wel, heel soms nog een reactie, maar inderdaad beperkt. Door de opkomst van de anderen moet ik mijn reactietijd verdelen over meerdere media.
je kan mensen ook verzoeken te reageren, door direct een mening of reactie te vragen natuurlijk.
Er zijn bloggers die beweren dat het ze niets kan schelen of ze reacties krijgen of niet. Ik vind reacties stimulerend en fijn om te krijgen. Soms laat het je anders naar zaken kijken, maar ‘dit herken ik’ of ‘leuk stukje’ vind ik ook leuk om te lezen. Reacties laten je blog extra bloeien.
Ik reageer regelmatig op blogs. Ik merk ook dat mensen het fijn vinden, omdat ik daar regelmatig een berichtje op terug krijg.
Ik vind het zelf heel leuk wanneer ik reacties krijg.
Ik herken het wel. Dan blog ik niet zakelijk, maar om persoonlijke redenen en dan vind ik reactie wel heel fijn.
Maar zelf ben ik niet anders, ik reageer alleen als ik het zinvol vind. En de tijd heb. Maar ik probeer daar wel even tijd voor te maken!
Liefs
Reacties vind ik toch wel fijn om te lezen, anders voel ik me zo’n roepende in de woestijn. Vooral als ik merk dat ze oprecht geschreven zijn.
Reacties maken mijn blogje gerechtvaardigd. Inderdaad vind ik het ook fijn als men reageert. Het is in ieder geval een bevestiging van. Al vraag ik me vaak af of ik die bevestiging wel nodig heb, als ik het gewoon, doodgewoon, leuk vind om te schrijven.
Ik moet toegeven, ik lurk meer dan ik reageer.
Terwijl ik het zelf zo leuk zou vinden als mensen op mijn blog zouden reageren :-).
Ik ga in ieder geval mij voornemen om weer wat meer te gaan reageren!
Bedankt voor je reactie op mijn blogje!
Reacties zijn een bevestiging: ik word gelezen, mensen vinden leuk wat ik schrijf. Zonder reacties vraag je je wel eens af: waar doe ik het eigenlijk voor?
Ik ben toch stiekem ook wel dol op reacties. Maar zelf reageer ik alleen als ik echt iets wil zeggen of iets herkenbaar vind. Als ik een log echt slecht vind bijvoorbeeld, ga ik niet uit beleefdheid reageren.
Heel herkenbaar, ik heb er zelfs mijn blog-stijl op aangepast.
Toch blijft iets terug verlangen naar de berichtjes met enorm veel reacties.
Dus stop ik nu ook even met lurken.
Ik vond reacties altijd leuk. Soort toetje.
Reacties vind ik heel erg fijn. Dat men het waardeert wat je schrijft (of juist niet) en het in elk geval leest.
Doeiii! *zwaai**zwaai*
Je blogstuk en bovenstaande reacties nodigen mij uit om voortaan meer te reageren. Ik was mij er niet van bewust dat iets simpels als ”dit-vind-ik-leuk-reactie” waardevol kan zijn.