Wat gebeurt er als je voelt in alle delen van je lijf dat er iets totaal niet goed is aan een situatie, maar je houdt je mond om allerlei redenen. De lieve goede vrede wil je bewaren. Je wilt sowieso geen ruzie. Je zet misschien je baan op het spel. Klokkenluiders staan te boek als matennaaiers, dat wil je niet zijn. Bovendien, je zal maar de enige zijn die opstaat en gaat protesteren. Je weet wel dat gros van je collega’s, teamleden, mede-studenten of vrienden precies hetzelfde vinden want er wordt onderling vaak over gesproken, maar er is een verschil tussen klagen met elkaar en klagen in het openbaar.
Ik heb altijd een enorme hekel gehad aan klagers die in een groep gingen verder klagen, maar zodra het tijd was om aan de baas of manager uiting te geven van die klachtenregen hun mond hielden. Ook bewoners in een flat bijvoorbeeld, klagen graag gezamelijk in een lift. Het gaat achteruit, er is overlast, maar bellen, schrijven of samen iets organiseren om er meer geluid aan te geven is er niet bij.
Als je klaagt met elkaar verandert er niets. Als je klaagt bij de juiste mensen misschien wel. En daar kan een groep sterk in zijn.
2 reacties op “De kracht van een collectief.”
Een collectief kan zeker sterk(er) staan. Maar ook de televisie is machtig bijvoorbeeld. Beschamend hoe vaak mensen individueel bot vangen, maar wel gehoord worden als ze de Kassa Belbus bellen. Een collectief staat meestal sterker dan een individu. Tenzij dat individu Youp van ‘t Hek heet natuurlijk. :-)
Maar als je een collectief begint en je lost wat op, dan heb je niets meer te klagen en te zeuren! ;-) Het klinkt misschien flauw, maar het is mijn ervaring dat er een een schrikbarend aantal mensen is voor wie dat echt zo werkt. Maar zodra je de juiste mensen weet te vinden, kun je inderdaad geweldige dingen bereiken! :-)