Het tegenovergestelde van direct en uitgesproken is middelmaat en inbinden. Vooral ergens in het midden van een discussie gaan zitten, of het liefst er buiten want mocht iemand je mening vragen zul je steeds de voors en tegens willen afwegen en uitspreken, zodat je uiteindelijk nooit hoeft te vertellen wat je nu werkelijk van iets vindt.
Jaren geleden hield ik vaak mijn mond en dacht er ondertussen het mijne van. Het zorgde voor strubbelingen tussen mijn hoofd en mijn hart. Als je mening niet gewaardeerd wordt of je mening staat haaks op wat anderen vinden en zeggen sta je er vaak buiten. Veel mensen zullen daarom hun mond houden; de mening van een groep weegt zwaar.
Besluit je daarin tegen je mening wel te geven, vol risico en ten kosten van, zul je in een hoek geplaatst worden. Maar die hoek is misschien wel een hoek waar sommige mensen meer raad mee weten dan de middelmaat en tussen twee discussies in zitten zonder te vertellen wat je nu écht denkt en vindt. Ik kan niet zoveel met mensen die altijd de balans proberen te vinden als er geen balans te vinden is. Zeg gewoon wat je vindt!
nou… soms word alles wat je zegt tegen je gebruikt. De NSB mag dan wel niet meer bestaan maar sommige mensen leven nog wel met die mentaliteit.
Dat is het fijne van je eigen blog hebben, je kan je mening kwijt, en ook in de reacties bij andere blogs, omdat iedereen er zijn mening geeft is er minder schroom om buiten de balans te gaan. In een fysieke groep is dat lastiger, vergt het een hoop durf en zelfvertrouwen.
Eens, maar niet altijd makkelijk.