De laatste tijd merk ik dat ik minder blog. Oh jee! Dat kán toch niet! Ik, miss blog herself, blogt minder dan voorheen? En ik blogde soms drie maal per dag. Ik haal het niet meer. Nu zul je zeggen, dat maakt toch niets uit?
Het is een soort schrijfverschuiving. Van de week zat ik in de trein en zag veel om me heen en daar kon ik zeker over bloggen, maar het was allemaal wat ik ook zou kunnen schrijven voor mijn boek en wat ik schrijf voor mijn boek moet niet hetzelfde zijn of worden of dubbelop. Dus parkeerde ik mijn gedachten over bepaalde blogstukjes en blogde niet. Het is een gek gegeven om je energie zo te moeten delen. Het lukt gewoon niet. Wat je stopt in een blog is onverdeelde aandacht en toewijding. Wat je stopt in een boek ook.
En ik heb de afgelopen maanden het gevoel gehad te leven in een soort zeepbel. Het wereldje dat schrijven heet vult de dag met schrijven en staren naar zinnen en weghalen, terugplakken en veranderen. De toewijding maar ook de onderwerpen lagen zo dichtbij dat de overloop soms eng was. En dat maakte dat mijn boek een soort verlengstuk is geworden van alles wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt, heb gevoeld en geleerd en wat ik gebruikt heb om te groeien. Het één kan simpelweg niet zonder het ander. Maar de zeepbel gaat binnenkort een keer knappen en dan heb ik meer focus en drijfveer om te bloggen. Oldskool en vaak.
7 reacties op “Zeepbel.”
Een boek schrijven lijkt me een heel goede reden om minder te bloggen!!
Niet teveel pijlen op je boog willen :)
Dat is heel normaal, heb ik vaker gezien bij bloggers die aan een boek bezig waren. Al zou je wel nog materiaal hebben voor je blog, op zeker moment ben je ook even uitgeschreven op één dag.
Een boek schrijven is geestelijk zware arbeid, dan is het heel begrijpelijk dat je voor andere dingen minder energie hebt… Ben benieuwd naar het eindresultaat.
Lijkt me logisch dat je dan minder blogt inderdaad. Je hebt maar zoveel tijd in een dag, en zoveel vruchtbare uren om te schrijven. Ik schrijf ook niet de hele dag, na maximaal 6 uur is het wel een beetje op. Ben benieuwd naar je boek. Je blogje wacht wel weer op je tot je terug bent :)
I think it’s good to write in a weblog, even if one writes a book. I love weblogs because they are so immediate–less about the carefully chosen word, more about the wonder of the moment.
Oeph.. ik zou willen dat ik weer zoveel kon bloggen, maar er is iets geblokkeerd in mijn hoofd :/