Het lijkt wel een rage. Zijn er restaurants of koffietentjes die weinig afwas wensen en dus een servetje op een bordje leggen om een stuk appeltaart, of welke taart dan ook, te versieren? Is dat de reden? Of is de reden een soort net niet creativiteit? Ik begrijp het niet. Het is onhandig.

De beste man bij de balie vroeg drie maal welke taart ik wenste. Ik wees naar de witte chocolade cheesecake en wilde een gewone koffie maar dat kennen ze niet bij The Coffee Company. ‘U wilt een American blah, blah, blah Coffee?’ Whatever. Terwijl ik het bedrag pinde pakte de beste man een bordje, legde er een servetje op en haalde met een spatel de taart eruit. De taart bleef echter aan de spatel plakken en aan het servetje. De beste man trilde als een rietje. ‘Hellup, ik krijg de taart er niet af!’ riep ie naar zijn vrouwelijke collega, die heel snugger een mes achter hem pakte en daarmee de taart op het bordje schoof. Heel het servetje, dat eerst lichtgeel oogde, trok nu sporen van stukjes noot, een soort bessen- en cheesecake vulling.

Ik wachtte naast de pinautomaat op de gemaakte koffie. Naast me stond een meisje dat zelfs haar bonnetje erbij moest pakken om te achterhalen wat ze ook alweer besteld had. ‘Een caramel, blah, blah, blah koffie?’ riep de lange Justin Bieber lookalike. Ze bekeek het bonnetje, constateerde dat het haar koffie zijn moest en zocht een plekje tussen de jonge, hippe laptop en tabletgebruikers.

Ik frummelde mijn cheescake van het servetje af, bekeek tussendoor een paar keer of ik niet een stuk servet naar binnen propte en mijn tafelgenoot onverwacht een Heimlich moest toepassen, en dronk loeihete slootwater koffie. Ja, dat het Amerikaans was, dát klopte inderdaad.

Dit stukje verscheen ook op Hofstijl.