Ik las op de VK site een artikel waarin besproken wordt dat heel veel Nederlanders moeite met slapen hebben als het zondagavond is en ze ‘s maandags weer moeten gaan werken. Feest der herkenning! Al is het niet echt een feest. Toen ik in vaste loondienst was en daar een niet zo’n fijne periode meemaakte was de zondagavond qua slaapritme een ware gruwel.

De onrust in je lijf is moeilijk te verdrijven. Dat komt niet eens zozeer door je lijf, maar door je hoofd. Als je hoofd niet rustig kan zijn of worden ga je woelen en onrustig zijn. Het gekke is dat als je eenmaal je hoofd laat ratelen je moeilijk kunt stoppen. De stopknop lijkt weggegooid.

En hoe kun je nou ervoor zorgen dat je in iedergeval dat geratel in je hoofd kunt stoppen? Daar zijn allerlei technieken voor alleen daar moet je veel geduld voor hebben. En blijven proberen. Er een ritueel van maken.

Het helpt bij mij om vlak voor het slapen gaan eerst te gaan douchen. Alle indrukken van de dag passeren even de revue en dat mag maar daarna sluit ik dat af en het gaat met het doucheputje mee. ‘s Avonds een douche nemen zorgt voor rust in mijn lijf. Afsluiten van de dag helpt. Als ik erna in bed lig, wil gaan slapen maar er fladderen weer beelden voor mijn ogen of ik denk weer aan dingen die er op dat moment niet toe doen, dan zeg ik dat ook tegen mezelf. Niet hardop natuurlijk. Jezelf een piekermoment gunnen of een nadenkmoment is prima. Zolang je erna maar gaat afsluiten. Tegen een kind dat doorjammert over iets dat al lang is opgelost zeg je ook: ‘Nu is het klaar.’ En vaak is het dan ook meteen klaar.

Soms bootste ik in mijn hoofd ook het ruisen van de zee na. Of een plek waar ik tevreden kon zijn en haalde dat even terug. Alleen met rust in je hoofd kun je langer door en wordt je lijf niet moe.

En meer hier!