Het kwam door een gesprekje op Twitter. Soms ontstaan er gesprekken. Men denkt weleens dat Twitter alleen een zendkanaal is maar het levert soms prachtige gesprekken op.
Er werd gezegd dat ik focus heb. Ik zie dat anders. In mijn hoofd is het soms net een ballenbak. Of een kom met m&m’s met allemaal kleurtjes en al die verschillende kleurtjes zijn leuke, frisse en nieuwe ideeën die ergens rond hetzelfde tijdstip ontstaan en dus roer ik weleens met mijn hand door die bak heen en weet helemaal niet wat ik allemaal ga doen en hoe ik dat ga doen. Vroeger werd ik daar enorm nerveus van en stresserig. Maar ik vertrouwde ook helemaal niet op mezelf.
Afgelopen week was ik op weg naar het centrum toen ik als vanzelf een hele andere kant uit liep. Waarom ik in m’n hoofd had dat ik ineens achter die gele m&m aan wilde in plaats van die blauwe kon ik op dat moment niet verklaren. Alsof er een onzichtbare hand me een duwtje in de rug gaf of een piepklein fluisterstemmetje vertelde: ‘Daar! Daar!’
Als je niet vertrouwt op jezelf of de dingen die je onderneemt is de kans heel groot dat het flopt. En blijkbaar is het zo dat wanneer je alles open laat en denkt: ik zie het wel, het uiteindelijk op z’n pootjes terecht zal komen. En weet je, mocht het niet op z’n pootjes terecht komen, dan was die m&m niet lekker genoeg.
[De foto is van de film Le Ballon Rouge. Aanrader!]
2 reacties op “Geen waarom.”
thnx voor de tip, le ballon rouge…douce
Ben nu wel nieuwsgierig waar dat duwtje je uiteindelijk naartoe heeft gebracht ;)