Als je geen woorden hebt, of de woorden blijven steken in je keel, is je lijf het antwoord op de uitroep. Zoals je hand de lijnen volgt op een onbeschreven blaadje, en de gekleurde vegen hele verhalen vormen.
En dans werkt net zo. Zelfs de toppen van je vingers vertellen een verhaal. Je bewegingen en de manier waarop je jezelf vloeiend en licht over gladde vloeren begeeft zorgt ervoor dat je niet alleen je emoties uit maar ook de emoties bij de ander binnenkomen.
Gisterenmiddag was ik aanwezig bij de repetities van The Chosen One, een voorstelling van Holland Dance met professionals en amateurs, jong en ouder in het Atrium. En mijn jarenlange klassieke ballet kriebels kwamen in alle hevigheid weer boven. …
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ja, dat is herkenbaar! Mij kriebelt het ook altijd als mensen zingen. Nadeel alleen is dat men mijn gezang niet waarderen kan (dat rijmt ;))