Vage zwart-witbeelden met poetische onderwerpen. Zichzelf centraal stellend, breekbaar en sterk tegelijk. Ik moet denken, als ik de documentaire zie, aan Sylvia Plath. Francesca Woodman (1958 – 1981) was fotograaf.
“I finally managed to try to do away with myself, as neatly and concisely as possible…” — Francesca Woodman.
Klik op afbeelding om documentaire te zien.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
ja, zeker een aanrader! veel inzicht in het kunstenaarschap vanuit 3 verschillende personen bekeken.