Mijmering.

Als jij jezelf continu voor de gek houdt. Denk je dan echt dat je de ander ook voor de gek kunt houden?

Blijkbaar wel. Het is, naast ontzettend irritant (want waar zie je me voor aan?) ook fascinerend. Je kunt zelf een wereld verzinnen waarin je compleet normaal doet en denken dat anderen ook vinden dat je compleet normaal doet. Terwijl de werkelijkheid verre van compleet normaal is. En toch leef je zo. Fascinerend.

Ik kende iemand die in een leugen geloofde. Die leugen was zijn waarheid. Buitenstaanders die probeerden de grote zeepbel door te prikken kregen ervan langs. Niet fysiek gelukkig, maar verbaal. Vorige week bij de bushalte vertelde de jonge vrouw met dikke buik ook een verhaal waarbij ik moest denken aan een soortgelijke situatie. ‘Als er vrienden waren die mij vertelden hoe slecht blowen was, dan liep ik weg.’ Ik knikte want ik begreep het. ‘Omdat zij niet meegingen in jouw verhaal.’ En zij beaamde dat.

Wat gebeurt er als iemand zelf die zeepbel zou doorprikken? Teveel confrontatie met eigen ik? Teveel onverwerkte emoties waar je dan ineens iets mee moest?

‘Ik wil door de beerput heen.’ zei ik laatst nog tegen iemand. ‘Als ik er telkens omheen wandel, kan ik even ademhalen maar die beerput blijft wel daar liggen.’ Het komt dus steeds terug. ‘Het voelt als verloren tijd, om telkens eromheen te wandelen.’

Het is overleven, een zelfgecreëerde zeepbel. Je hebt ‘m ooit gemaakt om te doorstaan en hebt het nu voor lief genomen. Hij beschermt.


Ontdek meer van Karin Ramaker.

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

4 gedachten over “Mijmering.”

  1. Mooie blog! Ik denk dat we de zeepbel soms nodig hebben ter bescherming. Het gevaar is dat we hem als excuus gaan gebruiken om er maar vooral niet uit te hoeven stappen en de wereld in te gaan/je uitdaging aan te gaan. In mijn ogen is dat een zelfverkozen luiheid (je hebt immers altijd een keuze), voor die persoon is het natuurlijk iets wat ze overkomt en waar ze geen invloed op hebben.

    Ik ben zoals jij. Als iets voor me ligt, dan moet ik er wat mee. Diep ademhalen, neus dicht en springen. Door dat vooral maar vaak te doen weet je dat je altijd weer boven komt. En dat het beter met je gaat. Oefening baart kunst. En vertrouwen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten