‘Kayin, spotten?’

Ik begreep het niet. Spotten?

Hij wees naar mijn (nieuwe) schoenen.

‘Oh! Sporten!’

‘Ja! Kayin, spotten?’

“Refuse to emotionally succumb to the negative events around you and tap your mental toughness to thrive in any environment. The good guy doesn’t always win and justice doesn’t always prevail, but where you direct your mental energy will always determine your attitude and it will always be controlled by you.” — Steve Siebold.

Als je weinig conditie hebt kun je gaan hardlopen. Dat lijkt tegenstrijdig. Je loopt je suf om conditie op te bouwen maar je bent na een half uur zwoegen uitgeput. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Soms waait de wind van links en duwt je bijna omver. De vriendin die naast je zit te vertellen over de sores in haar leven galmt maar door terwijl het geluid in je oren lijkt te verstommen en je alleen nog maar een bewegende mond ziet. Het is alsof de woorden eruit zweven maar ze alle kleuren aannemen van de omgeving.

Onzichtbaar.

Wat is Ik,
als Ik niet
meer besta
zoals Ik
ooit was?
En wat doe Jij
met Mij
terwijl je Mij
leest?
Wie was Ik
toen Ik Mijzelf was,
en waar ben Jij
Op de valreep
van Oud op Nieuw?

Ik heb nieuwe schoenen. Nikes. Sportschoenen, of zoals mijn jongste oppaskind zegt: spotgoenen. Ze veren bij elke voetstap en laten me lopen. Het is de beweging die me in werking zet. Ik zet mezelf in werking. Dat doet niemand voor mij, dat doe ik zelf.