.

Dat ik er zo’n punt van maak. Soms. Dat ik er, na lang nadenken, een punt achter zet.
Dat een zin zonder punt een beetje teveel vaag blijft en de punt het allemaal overzichtelijk en concreet maakt.

Een ‘punt’ klinkt best hard
maar het is rond.

Een punt is een soort definitie; er is een heikel punt, een teer punt en als het puntje bij paaltje komt is het punt uit.

Soms kan ik er een puntje aan zuigen maar dat klinkt zo arrogant. Het is dan ook echt geen punt, dus waar hebben we het over.
Er zijn momenten dat ik er een punthoofd van krijg. Dan moeten er werkzaamheden tot in de puntjes verzorgd worden en denk ik alleen maar aan het eindpunt. De puntjes moeten nu eenmaal zo nu en dan stevig op de ‘i’ geplaatst. Geen einde, geen punt.

Ik drijf het graag tot een punt. Het maakt af.
En ik weet dat ik daar een punt heb.