De ellende van alles willen snappen is dat ik me ook nogal eens wil verplaatsen in de ander. Op heel veel momenten is dit alleen maar prettig omdat ik dan begrijpen, kan accepteren en in een doosje kan doen met een groot slot erop. Soms begrijp ik het gewoonweg niet. En raakt het me. Teveel. Wil ik snappen, begrijpen, accepteren, maar dat lukt niet.

In de auto onderweg. Een beetje naar buiten kijken. Vragen waarheen we gaan. Samen. Onderweg. De rit duurt lang. Papa kijkt in de achteruitkijkspiegel. …

I will just go and go …