Je zult maar thuiskomen van je werk, lekker stukje getikt op kantoor en ingeleverd ter goedkeuring en je vrouw staat te koken in de keuken. Je dochter en zoon spelen een game en hebben nauwelijks in de gaten dat je thuis bent. ‘Hoe was je dag?’ vraagt je vrouw geïnteresseerd. ‘Perfecto!’ Je hangt je jas even op.
Misschien zijn er geen kinderen. Misschien is er geen vrouw. Ik denk dat die kans zeer aanwezig is. Misschien fiets je naar je moeder want zij heeft een pannetje klaar. Thuis alleen eten is ook niks. ‘Wat heb je geschreven?’ vraagt je moeder. Je hapt net een paar sperziebonen naar binnen en zegt met je mond vol: ‘Oh, iets over een fikse aanval op die Herpesberger sloerie.’ Moeder knikt. ‘Leuk!’ Je moeder is altijd trots op je, wat je ook doet.
Geef een reactie