Het is de wind op je wangen.

Jij beleeft deze week je eerste vakantie. Hoewel men misschien zal denken of hardop zal zeggen dat jij dat helemaal niet zal beseffen, denk ik er anders over. Mijn perceptie van kinderen en baby’s is dat ze veel meer aanschouwen, opnemen en verwerken dan wij volwassenen denken. Het is ergens zelfs een beetje arrogant om te denken dat jij er niet veel van zal meekrijgen.

Gisterenavond kreeg ik een berichtje met een foto. Je zat in de buggy met je vest aan met op de achtergrond een hele brede uitgestrekte zandvlakte en de zee. Je ogen straalden. Je was intens aan het genieten. Je hebt bijna een half jaar in een ziekenhuis gelegen op de ‘strand afdeling’ en nu was je er echt. Alle zintuigen stonden open. De wind aaide door je mooie haren, streelde zachtjes je wangen. Je hoorde de zee ruisen en er kwam ook nog een ruiter te paard voorbij die je helemaal nakeek. Je was er zwaar van onder de indruk, vertelde je mama.

En weer bestaat er verder niets. Het is de wind op je wangen, de eindeloze wateroppervlakte, het ruisen van de golven en alle kleuren die het laat zien. Alles open.  Er is niets meer belangrijk dan dat. Je was gisteren voor het eerst echt op het strand. En ik kom deze week naar je verhalen luisteren, want die heb je vast en zeker te vertellen.