Ik zit hier aan mijn bureau. Het raam staat open zodat er een licht briesje door de kamer waait. Het is net genoeg om het benauwde gevoel weg te halen. Frisse lucht is wat ik nodig heb nu. (Meer dan ooit.)
Ik kijk naar de taken die netjes in mijn agenda staan. Overzichtelijk. De week is begonnen, ik ben blij dat er duidelijkheid is en een gewoon ritme. Het ritme was ervoor een beetje verstoord doordat de agenda een vage stippellijn liet zien. Soms is duidelijkheid allesomvattend en helder maar ook hard en onomkeerbaar.
Ik schakel bluetooth in op mijn laptop. Daarmee kan ik met een glad object mijn pijl bewegen over het scherm zodat ik mijn arm en hand ontzie. Het is praktisch en prettig om dit soort hulpmiddelen in te schakelen. Als er geen hulpmiddelen waren zoals deze zou ik overbelasten.
Ik verstuur een herinneringsfactuur. Ik ben de enige die achter dit soort vervelende klusjes aanzit. Ik ben zelfstandig en heb geen personeel. Ik moet wel herinneringen versturen anders vergeet de ander te betalen. Ik ben de enige die zichzelf moet behelpen.
Iemand vraagt mijn mening. Ik heb een eerste gevoel maar weet dat dit gevoel uiten twee kanten kan opgaan. Eerlijkheid en tactiek zijn geen dikke vrienden. Ik wil wel helder zijn. Ik vertel wat ik vind. Wat mijn gevoel erbij is. Ik kan niet liegen over gevoel. Gevoel is gevoel. Gevoel heeft soms weinig tactiek. Ik weet nog niet wat de ontvanger ervan vindt.
Ik ontvang een brief van de bank. Ik hef mijn ene rekening op en open een nieuwe bij een andere bank. Wie A zegt (roept) moet ook B zeggen. Ik vind het spannend maar het gaat in kleine, overzichtelijke stappen. Ik heb er vertrouwen in dat men weet wat men doet.
Ik tik een blogpost voor de #PHOT. Een leeg en wit scherm met een conceptknop staart me aan. Er zijn zoveel zaken die ik zou kunnen bespreken maar ik let op. Er is gevoel en tactiek. Er is een stippellijn. Er zijn meningen en gevoelens. Ik hou erg veel rekening met anderen. Dat stoort me. Ik heb er genoeg van.
Ik klap het hoesje van mijn mobiele telefoon dicht om mij te concentreren. Ik kijk naar de hoek van mijn bureau en ben meteen afgeleid. Het psychologie magazine roept: ‘35 inzichten voor groei en geluk.‘ ‘Nu extra dik’. Ze zijn er wel, inzichten, maar als je ze niet ziet bij jezelf of de ander klap dan het magazine maar weer dicht. Dat is het dus. Als je geen inzichten hebt doe je maar wat.
Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwe schrijfcursus Life Review? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief!
8 reacties op “Dat is het dus. Als je geen inzichten hebt doe je maar wat.”
Op dagen dat ik niet naar mijn werk hoef, herken ik dat: “doe je maar wat”. En dat is sommige dagen vermoeiend, dan kan ik me ’s avonds afvragen wat ik de dag heb gedaan? Freewheelen is leuk, maar het lijkte heerlijk om voor mezelf een richting te vinden die ik op kan/wil gaan.
Ik ren altijd al op de feiten vooruit, de ene klus is nog niet klaar of de volgende staat al in de steigers. Kan ook heel vermoeiend zijn
Wat een inzicht! Inmiddels weet ik dat nieuwe inzichten pas beklijven als ik een enorme discipline aan de dag leg om dat inzicht handen en voeten te geven. Zeg maar: te leven. Dan pas is er kans op verandering. Die oude gedachten,, overtuigingen – hoe je het ook wilt noemen – die gaan niet zomaar weg. Die smelten als een ijsje als ze een tijd geen aandacht krijgen.
Dus: HOU VAST DAT INZICHT. xx ;-)
En dan hier mijn inzicht! Levensveranderend.
http://wp.me/p4J5bn-sz
Ik zag vandaag een fiets
https://alicehuiberts.wordpress.com/2017/06/06/eenzame-fiets/
Ik heb nog steeds niet het gevoel dat ik echt gewerkt heb vandaag…was wel gezellig maar of het iets opleverde https://www.karinblogt.nl/phot-startup-en-down/
Ik zou willen dat ik vaak zomaar wat deed. Vandaag deed ik zomaar wat, en nu heb ik van alles en nog wat gedaan. Heerlijk.
Ah, en mijn #PHOT, over de wind die energie geeft:
https://sytskeroskam.wordpress.com/2017/06/06/ut-waait/