Gisterenmiddag liep ik naar mijn werk via de ‘toeristische route’ die langs vijvers, groen en mooie bomen ging. Er stond ergens een treurwilg te ruisen in de wind. Er waggelden eenden over het pad. Ik had even ervoor staan kijken bij een boekwinkel in het winkelcentrum. Als ik even met vakantie zou zijn straks zou het wel zo fijn zijn om in mijn tuinstoel met een glas rode wijn een goed boek te lezen. Inmiddels had ik al een verlanglijstje aangemaakt, met de nadruk op lang.
Ik was een beetje aan de vroege kant omdat ik frisse lucht nodig had. Ik was in gedachten verzonken toen mijn oog viel op een hoop rotzooi langs de kant van de weg. Het zou snel weggebracht worden naar de vuilstort. Ik verzuchtte wat. De ironie.
Sinds ik met een hond wandel zie ik steeds meer troep op straat en omdat hij ook heel graag van allerlei onfris opeet moet ik erg waakzaam zijn en m af en toe als hij niet los wi;l laten ook dingen uit de bek wroeten. Een vogellijkje is dan voor zowel hem als mij gevaarlijk maar zeker ook de gebruikte zakdoeken die hij graag eet (of at, lijkt bijna een gepasseerd station gelukkig) maar regelmatig zien we ook gebruikte condooms en steeds vaker gelukkig ik eerder dan hij maar evengoed smerig, al maak ik er werk van om ook die in een strontzakje op te pakken, want als mijn hond het niet opeet omdat hij de kans niet krijgt, misschien dan wel een andere hond – vanwege die overheerlijke eiwitjes smurrie die er in zit – goor goor goor
Ik word altijd hebberig van zoveel spullen langs de kant van de weg :-)
Grote huisraad. Wat een welvaart is er toch dat deze “rotzooi” zomaar weg kan. Ik heb het in de Foto op Dinsdag gewoon over een vreemde vogel. Overeenkomst: het speelt zich af langs de kant van de weg! http://wp.me/p4J5bn-sU
Zo en even mijn gif gedeeld :-) rustig maar….is maar een foto https://www.karinblogt.nl/phot-afblijven-giftig/
@Karin: niet hebberig maar vooral nieuwsgierig. :-)
Over emoties en respect http://www.missmarleen.nl/over-emoties-en-respect/