Met een gelovige een discussie voeren over het wel of niet bestaan van het hiernamaals is natuurlijk onbegonnen werk. ‘Alles is voor later.’ ‘Welke later?’ Het woord hiernamaals werd niet uitgesproken maar het ging over daar waar het allemaal goed en verlicht was. Ik kon de voor mij kromme beredenering vanuit andermans standpunt redelijk begrijpen maar tegelijkertijd begreep ik niet waarom men ‘spaarde’ voor later en het nu, vandaag en morgen niet belangrijk genoeg vond. Beknibbelen, ophopen en wegleggen.
Genot, plezier, de fijne tijdelijkheid van een diner of een cadeau werd gezien als verspilling en dat begreep ik niet. Ook al zou er een hiernamaals zijn was het toch zaak om nu zo goed mogelijk voor jezelf en anderen te zorgen? Bovendien kon je je cash niet uitgeven in de hemel.
En toen las ik op het Twitteraccount van de NOS dat die vriendelijke journalist Joost Karhof was overleden. Plotseling. Ineens. Poef, weg. Over. En maar vier jaar ouder dan ik. Een jaar jonger dan mijn vriend en even oud als sommige vrienden. ‘Dat leert ons dat we alles eruit moeten halen wat erin zit.’ mompelde ik. Vieren, genieten, elkaar zien en spreken en herinneringen maken. Maar ook dat was een lastige discussie met een gelovige die geloofde in een hiernamaals en alles spaarde voor na de dood.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
3 reacties op “Met een gelovige een discussie voeren over het wel of niet bestaan van het hiernamaals is onbegonnen werk.”
Waarom zouden mensen nu niet willen genieten en dat later ineens wel willen (laat staan dan wel kunnen)?
Ook het hele idee van een hemel is een zot idee. Perfectie is saai. Het moet schuren. Alles alles goed gaat, leer je niets, krijg je die kick niet. Het gaat om die dynamiek tussen beter en minder. Als alles goed is, is het vlak, wordt alles saai.
Het is wel een makkelijk excuus om je te verzetten tegen het leven van nu.
Maar die god die dit alles verzonnen zou hebben, dit spel, dat is dan wel een enorm sarcastisch persoon.
@Marco: los van een discussie over het bestaan van een hiernamaals (waarin alles goed is en zonder zorgen) vind ik het apart dat wanneer je nu leeft en hard werkt en probeert het goede te doen (hopelijk) en er te zijn voor je naasten je niet mag genieten en niets mag uitgeven om het voor jezelf makkelijker te maken of beter.
Zo waar! Volgens mij is het leven er om geleefd te worden met alle ups and downs en heel je hart met als rode draad je oefenen in het zijn van een goed mens. Voor jezelf en de ander. Dat het universum meer in petto heeft, geloof ik graag. Ik heb zelf een eindeloos vertrouwen in het ongeziene, ongekende. Daarom stap ik misschien wel zo makkelijk uit mijn comfortzone. Ik weet dat het goed is.