Ik ben zo wakker als ik die beelden voor me zie.

De laatste tijd herinner ik me opeens dingen over vroeger. Ik zit in gedachten plotseling in de werkschuur van opa en zie alles zoals het was. Het lijkt alsof ik in een scène van een tijdelijke film ben beland. Ik zie een fiets hangen aan de lijnen en haken aan het plafond, ik zie het gereedschap liggen op de werkbank. Ik kan, als ik omkijk, de keuken ontdekken waar de kleine koelkast staat en daar bovenop een gasfornuis. Ik hoor het rinkelen van borden die uit een bovenkastje gehaald worden. Als ik denk dat ik dan ook oma zal zien is het beeld verdwenen. Ik ben zo wakker als ik die beelden voor me zie. Ik ben klaarwakker.

Rond kerst herinnerde ik me ineens een grote lange tafel die normaal anders stond maar voor deze gelegenheid was gedraaid. Opa stond aan het hoofd van de tafel. Hij had een groot mes in zijn hand. En er zat familie aan tafel rustig af te wachten. Hij had een konijn gestoofd. Het lag in een bolletje op een grote schaal. En hij sneed met dat grote mes een stuk vlees af van de zijkant. Misschien waren het wel z’n billen.

‘A bucket list implies a lack , a store of unfulfilled desires or aspirations, a worry that you haven’t done enough with your life. It suggests that more experience is better, whereas the opposite might equally be true. I don’t have a bucket list because it comforts me to remember the things I have done, rather than hanker after the things I haven’t done.’ ~ Cory Taylor in Dying – A Memoir.

Ik lees nu het boek van Cory Taylor. Het was het laatste boek dat ze schreef voordat ze overleed aan kanker. Misschien zou je denken dat het een triest verhaal is maar dat is het allerminst. Ik leer uit haar boek hoe ze omgaat met tijd. Ze schrijft over haar herinneringen, haar momenten. Maar ook over haar angst en boosheid. Ze wilde nog zoveel doen. Zoveel schrijven.

Ik liep vanmorgen vroeg in de mist langs de kade en de oude huizen met naamborden erop. Allemaal mensen die ooit zouden vervagen net als ik. Wat als de herinneringen zouden ophouden? Wat kon je er tegen doen? We konden alleen maar vertellen. En herinneren.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.


Ontvang mijn blogposts per mail


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten