Ik zat weer eens in een groep. Een redelijk grote groep deze keer. Twee mannen en de rest vrouwen. Een aantal waren net als ik voor hun werk bij de herhaling van de kinder-ehbo. Dat is verplicht. De anderen waren jonge ouders of aanstaande ouders. Er zat een oma bij die meer wilde weten over kinder-ehbo voor haar kleinkinderen en er was een adjunct directeur present. Ze leek ook op een adjunct directeur; strak in het pak en felrode nagels en lipstick. Ze had net een zoontje gekregen en was ‘een beetje paniekerig’ als ze met hem alleen was. Het zou zo’n avond worden, verzuchtte ik.

‘Maar je hebt nu geen kinder-ehbo diploma?’ vroeg de lerares, een krasse dame met Rotterdams accent. De adjunct directeur schudde haar hoofd.

‘Is dat niet aanbevolen op scholen?’

‘Ja, maar niet voor iedereen.’

‘Heb jij niet een voorbeeldfunctie?’ snibde de lerares.

De toon was gezet. Ik nam nog een kopje thee.

We bespraken onderwerpen als controleren van bewustzijn en ademhaling, wat te doen bij verstikking, hoe je de ademweg moest vrijhouden bij bewusteloosheid en hoe je moest reanimeren bij baby en het jonge kind. Allemaal onderwerpen waarbij de meesten geïnteresseerd meeluisterden maar de adjunct directeur alleen maar witter wegtrok. Toen ze eenmaal een oefening moest voordoen trok ze haar strakke broek op en tegenstribbelde dat ze niet door haar knieën kon want haar broek zat te strak.

‘Hoe ga je dat doen als je kind ademnood heeft?’ wilde de lerares weten.

We werden verdeeld in groepjes. We oefenden op Juniortje, een halve pop die er voor dood bij lag. Hij had een plastic kapje rond zijn mond voor de hygiëne en als je beademd had veegde je het weer schoon met een alcoholdoekje. Ons groepje was niet meteen aan de beurt dus wij oefenden nog even de stabiele zijligging. Na een controle van de lerares konden we naar Juniortje.

‘Gadverdamme!’ riep een cursist uit. Ze wees naar de pop. Het leek wel bloed maar dat kon niet. Mevrouw adjunct had haar felrode mond op de mond van Juniortje gezet, een paar keer gepuft maar het vergeten af te vegen met een alcoholdoekje. Juniortje zag er niet uit. Ik keek op de klok van mijn telefoon. Nog ruim twee uur te gaan. …

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.