Er was iets mis gegaan met het afgeven van een pakketje. De bezorger had gedacht dat ik maandag niet thuis was en besloot mijn pakketje mee te nemen zonder een briefje achter te laten. Ik vroeg me de volgende dag af waar mijn pakketje was. ‘Mevrouw, u moet het ophalen bij het ophaalpunt.’ Ophalen? Het zou niet voor niets bezorgd worden? Nu had ik geluk dat ik die middag de deur uit moest en het op mijn route lag. Ik kon het pakketje ophalen met legitimatiebewijs bij de hand. Ik cancelde meteen bij het bedrijf mijn tweede bestelling. Nee, mevrouw, u mag dit van ons hebben. We sturen het per koerier naar u toe maar u moet wel tekenen voor ontvangst.’ Geweldig! Wat een luxe! Wat een service! Ik was blij.
Gisteren wachtte ik de hele dag op mijn pakketje. Het werd iets na zessen toen er een jongeman met loei van een joint stopte met zijn bestelbus pal voor mijn keukenraam. Hij wandelde naar de achterdeuren, gooide ze open, rommelde erin en stak zijn hoofd weer naar buiten. Toen liep hij naar de zijdeur, maakte de deur open, stak zijn hoofd naar binnen, rommelde wat en stak toen zijn hoofd weer naar buiten. Het duurde nogal lang.
Hij hield mijn pakketje met duim en wijsvinger omhoog. Hij keek ernaar en even leek hij niet te weten wat te doen. Toen gooide hij de autodeur weer dicht en liep naar mijn voordeur. Net na de bel opende ik.
‘Ja, sorry, ik knoeide en pakketje is nu onder de saus.’ Hij hield nog steeds het pakketje tussen duim en wijsvinger vast. Er zat rood oranje saus op.
‘Saus?’ vroeg ik.
‘Ja, sorry, ik knoeide en p-‘
Ik hield mijn hand op. Laat maar. Ik nam het pakketje met duim en wijsvinger over.
De jongeman hield een kastje omhoog voor mij om te tekenen.
‘Die zit niet onder de saus?’ vroeg ik nog.
‘Nee, nee.’ zei hij lachend. Ik tekende snel en wilde graag naar binnen. Het was koud.
‘Fijne avond!’ riep hij nog en wandelde naar zijn bestelbus. Na een aantal minuten stak hij weer een joint op en reed weg.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Geef een reactie