‘Ja, het is gewoon naar.’
‘Ja, heel naar gewoon.’
‘Ik eet ook zo laat daardoor. Nou ja, zeven uur is niet heel laat maar toch…’
‘Maar ik wil die verslagen dan toch, weet je, gewoon goed maken. Het is gewoon dat je dan toch daar veel meer mee bezig bent. Dat je het toch goed wil doen.’
‘En weet je, ik dacht vorige week ook, ik eet gewoon bij mijn ouders, gewoon gezellig. Dat ze dan lekker voor je koken en zo, maar weet je, ze zeggen dan gewoon: ‘Regel het zelf maar. Dat vind ik zo niet chill gewoon. Ik bedoel, ik begrijp aan de ene kant wel dat ze dan niet heel erg uitgebreid voor me koken maar het wordt er ook niet gezelliger op.’
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Ontdek meer van Karin Ramaker.
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
In de tram? in de trein? daar kun je zo een hoofdstuk van maken. De relatie ouder dochter (ik neem gewoon aan dat dit een vrouw was en niet een man). Intrigerend.
@Liesbeth: ze zat achter mij in de metro. In werkelijkheid herhaalde ze deze tekst nog een paar keer in verschillende variaties.