Ik las een boek op aanraden van een literair tijdschrift. Nadat ik vond dat het verhaal goed op gang was gekomen kwam voor mij de klad erin. Ik moest me er doorheen duwen. En vandaag las ik het einde en was perplex. Kortom, het boek was, ondanks het aanraden van een literair tijdschrift en een nominatie op de shortlist van de ECI literatuurlijst een domper. Wat mij verbaasde. Hoe kon een andere lezer vinden dat er diepgang in het verhaal zat en dat het einde zo hoorde? Zo voor de hand liggend? Zo afgeraffeld?
Het was een beetje als de ogenschijnlijk smaakvolle avocado die ik smeerde op mijn broodje diezelfde middag. Het smaakte in eerste instantie goed maar even later moest ik bekennen dat mijn maag protesteerde en even later mijn buik ook. Het duurde zo’n anderhalf uur voordat het gezakt was en ik wederom bemerkte dat ik niet tegen avocado kon.
Ik zette het boek in de boekenkast en was teleurgesteld.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
Eén reactie op “Smaakvolle avocado.”
Mooi hè, ons lichaam. Het is niet zo dat wij een lichaam hebben en een geest en zo. Nee, wij zijn gewoon dat lichaam. Niks geen afgescheidenheid. Dat was dus de laatste avocado. Voorlopig.