Omdat het moet.

Gisteren zat ik in de trein. Ik keek door het raam naar buiten en mijmerde over mijn bundel verhalen. Ik had een week geleden iemand gevonden die mijn teksten nakeek. Het was frappant want alle twijfels over bepaalde zinnen schreef zij meteen weg. Ik had het dus goed gezien. De overbodigheid van woorden. Ik dacht na over hoe lang ik met schrijven bezig was geweest. Lang. Heel erg lang. Eigenlijk, als ik er goed over nadacht, was ik er een paar jaar mee bezig geweest. ‘Waarom wil je dat?’ zou men vragen. Omdat het moet.


Ontdek meer van Karin Ramaker.

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Een gedachte over “Omdat het moet.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten