Er zit een man met dik, glanzend zwart gekamd haar in een leren jack op een stoel aan een lange tafel. Hij heeft zijn benen in zwarte pijpen voor zich uit gestrekt en een leren bruine koffer staat in perfecte lijn naast zijn gestalte. Zijn slangenleren cowboyboots schitteren in het tl licht. Hij houdt een wit bekertje in zijn ene hand met blauwe letters erop en hij zet zijn zonnebril niet af, ook niet als hij langzaam een slok neemt. James Brown.

Mensen lopen langs hem heen met boodschappenkarren. Ik ook. Ik heb een kipfilet nodig uit de koeling en kan er bijna niet bij. Ik moet de glazen deur openen waar hij pal voor zit. De koelte komt me tegemoet als ik snel de deur open en een plastic bakje eruit haal. Hij verroert zich niet, kijkt stoïcijns voor zich uit. Hij klemt zijn vingers met grote ringen om het witte bekertje en drinkt langzaam zijn laatste slok.

Bij de kassa staat Alfred Birney. Hij heeft zijn witte overhemd achteloos om zijn lijf gehangen en is het vergeten te strijken. Zijn grijze haren pieken bij zijn oren. Hij legt langzaam, relaxt, zijn boodschappen in een tasje. Even rustig en langzaam loopt hij na het betalen de Albert Heijn uit.

Ik heb vandaag James Brown én Alfred Birney gezien.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.