De oudere vrouw met een lok grijs haar voor haar gezicht sjokte vermoeid de tram in. Net ervoor had een student de deuren open gehouden. Een andere man hielp haar de trap op en checkte voor haar de ov chipkaart in. Ze ging moeizaam zitten en zuchtte even. De tram was ’s avonds laat de hoek om gereden voorbij DeLaMar Theater en het Leidseplein maar daarna doorgereden naar een ander platform. Ze was erachteraan gerend maar viel en werd overeind geholpen door studenten. ‘Ze zijn echt wel behulpzaam hoor. Mensen.’ Ik knikte. Ze keek met guitige ogen naar me en knikte overtuigd. ‘Echt. Je hoort weleens dat mensen elkaar niet meer helpen maar dat is niet zo.’ Ze wreef over haar knie. ‘Heeft u pijn?’ vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, en mijn broek is niet kapot. Maar misschien is mijn knie wel blauw maar mijn lachspieren zijn prima!’ Ze lachte haar tanden bloot. Na de volgende halte moest ze eruit. ‘Hou u goed vast hoor!’ riep iemand. Ze keek me aan. ‘Zie je wel.’
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
4 reacties op “Ze zijn echt wel behulpzaam hoor.”
Positivisme en optimisme in een blog
Vrolijke groet,
Heerlijke nuchterheid ;-)
Ja wat een leuke dame! Ze heeft gelijk, er zijn genoeg aardige mensen maar omdat er zoveel negatiefs in het nieuws komt, vergeten we dat~nog weleens. Dat was een leuke ontmoeting. Valt me op dat jij dat vaker meemaakt in het openbaar vervoer, bijna reden om iets vaker de trein of bus te pakken!
@Alice: ze was inderdaad een leuke dame. Ze was alleen op stap geweest en kwam ’s avonds laat de tram in gesjokt. En ja, in het openbaar vervoer gebeurt veel!