Mijn haar werd korter geknipt. De kapper woelde eerst door mijn haren voordat er met een grote schaar geknipt ging worden. Hele happen haar dwarrelden naar de vloer. Het werd later een berg van gespleten punten, zon gedroogde blonde pieken. Ik keek ernaar toen de kapper een bezem haalde en met een haal mijn dode haarpunten wegvoerde naar de hoek van de winkel. ‘Ik ruim het later wel op.’ Zei ze.
Het was een weggeknipt stukje zeer dat naar beneden viel. Het gaf ruimte om nieuw haar te laten groeien. Gezonde plukken die natuurlijk glansden in het licht. Donkerder vooral. Ik was niet 5.13 * blond eigenlijk. Ik was altijd bruin geweest. Een 7.
‘Gelukkig knip je ook mijn grijze haren eruit.’ Mompelde ik vanonder haar oksel. Ze boog over me heen om erbij te kunnen.
‘Je hebt er niet veel. Het valt niet op.’ Zei ze kort en kamde een kant weer glad.
‘Ze zijn stug.’ Zei ik.
‘Maar met fijn haar vult het weer op.’
Ik kreeg een snelcursus omdenken.
Ik vroeg me af of deze kapper dagelijks mensen in haar stoel had die wensten dat hun haren korter geknipt zouden worden om opnieuw te beginnen.
‘Je haar laten knippen of verven, veranderen, is altijd therapie.’ Legde ze uit.
Zelf had ze pas geleden haar haren fel roze geverfd.
‘Moet je niet te vaak doen hoor. Blonderen is slecht voor je haar. Het moet eerst geblondeerd worden waarna de echte kleur erin gaat.’
Ze hield van een flinke uitdaging.
‘Ik heb weleens iemand in de zaak gehad die te vaak geblondeerd was en hier kwam met afgebroken haren.’
Ze pakte de föhn en droogde mijn haren. Ze veranderde mijn scheiding. Het viel in het midden terwijl ik een klein beetje ernaast zat.
Ik betaalde. Mijn haar was licht en veerde op toen ik later wegliep.
‘Het is vier centimeter korter.’ Legde ik aan mijn gezelschap uit. Alsof ik een hele lading kwijt was.
Ik woelde door mijn haren waardoor mijn scheiding weer goed zat.
*Haarkleuren zijn in de kapperswereld in cijfers uitgedrukt.
Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.
4 reacties op “Ik kreeg een snelcursus omdenken.”
Vanmiddag heb ik mij laten millimeteren.
Lekker luchtig en geen onderhoud.
Kalende groet,
@Rob: goed met dit weer!
‘Je haar laten knippen of verven, veranderen, is altijd therapie.’ Legde ze uit. Daar heeft zij volgens mij gelijk in. Ik heb ik mijn leven met regelmaat een radicale verandering gedaan. Dan MOET mijn lange haar eraf. Onbedwingbaar moeten. En dat is altijd na een groot inzicht. Als bevestiging dat ik uit mijn comfortzone ben gestapt. Dat leg ik achteraf zo uit. Nu waak ik ervoor. Als ik volgende keer dat onbedwingbare moeten voel, volgt er geen kapper. Zeg ik nu. Want korter haar waar geen staart in kan vind ik uiteindelijk een heel gedoe!
Haha wat grappig beschreven en inderdaad bij mij heeft het altijd te maken met de innerlijke wijzigingen. Toen ik 16 was was ik wel een beetje klaar met mijn verlegen suffe net niet kapsel en toen kwam er gelukkig een leuke kapster naast ons wonen die mij een heel tof kort kapsel gaf, ik kreeg ineens vele meer zelfvertrouwen. Na afstuderen heb ik mijn (toen inmiddels weer) lange haar helemaal kort laten knippen. Nog steeds moet het eens in de zoveel tijd anders. Ik heb gelukkig nu weer een leuke creatieve kapper en toevallig ging ik afgelopen donderdag naar de kapper en bedacht ik onder het bezoek dat het ook iets voor ene blog was maar nog geen tijd gehad om het op te schrijven.