Ik kreeg een snelcursus omdenken.

Mijn haar werd korter geknipt. De kapper woelde eerst door mijn haren voordat er met een grote schaar geknipt ging worden. Hele happen haar dwarrelden naar de vloer. Het werd later een berg van gespleten punten, zon gedroogde blonde pieken. Ik keek ernaar toen de kapper een bezem haalde en met een haal mijn dode haarpunten wegvoerde naar de hoek van de winkel. ‘Ik ruim het later wel op.’ Zei ze.

Het was een weggeknipt stukje zeer dat naar beneden viel. Het gaf ruimte om nieuw haar te laten groeien. Gezonde plukken die natuurlijk glansden in het licht. Donkerder vooral. Ik was niet 5.13 * blond eigenlijk. Ik was altijd bruin geweest. Een 7.
‘Gelukkig knip je ook mijn grijze haren eruit.’ Mompelde ik vanonder haar oksel. Ze boog over me heen om erbij te kunnen.
‘Je hebt er niet veel. Het valt niet op.’ Zei ze kort en kamde een kant weer glad.
‘Ze zijn stug.’ Zei ik.
‘Maar met fijn haar vult het weer op.’
Ik kreeg een snelcursus omdenken.
Ik vroeg me af of deze kapper dagelijks mensen in haar stoel had die wensten dat hun haren korter geknipt zouden worden om opnieuw te beginnen.
‘Je haar laten knippen of verven, veranderen, is altijd therapie.’ Legde ze uit.
Zelf had ze pas geleden haar haren fel roze geverfd.
‘Moet je niet te vaak doen hoor. Blonderen is slecht voor je haar. Het moet eerst geblondeerd worden waarna de echte kleur erin gaat.’
Ze hield van een flinke uitdaging.
‘Ik heb weleens iemand in de zaak gehad die te vaak geblondeerd was en hier kwam met afgebroken haren.’
Ze pakte de föhn en droogde mijn haren. Ze veranderde mijn scheiding. Het viel in het midden terwijl ik een klein beetje ernaast zat.
Ik betaalde. Mijn haar was licht en veerde op toen ik later wegliep.
‘Het is vier centimeter korter.’ Legde ik aan mijn gezelschap uit. Alsof ik een hele lading kwijt was.
Ik woelde door mijn haren waardoor mijn scheiding weer goed zat.

*Haarkleuren zijn in de kapperswereld in cijfers uitgedrukt.

Wil je mijn blogstukjes in je mail ontvangen? Abonneer je dan hier.